‘Weet u hoe ze koningin Juliana in gebarentaal uitbeelden?’ vroeg de conservator die de tentoonstelling had samengesteld. Beatrix keek hem afwachtend aan. De man maakte met duim en wijsvingers een knippende beweging bij zijn ogen en wees naar de gouden vlinderbril van haar moeder in de vitrine voor hen. Die herinnerde Beatrix zich goed.
‘Maar later kreeg ze een grotere, ronde bril’, zei ze.
‘Dat is zo’, zei Rem. ‘Maar de vlinderbril was toch het ultieme uiterlijke kenmerk van Juliana.’
‘Ik kan wel raden welk ultieme uiterlijke kenmerk ze van mijn moeder nemen om haar uit te beelden in gebarentaal,’ zei Alexander. Zijn handen maakten een cirkelbeweging rond zijn hoofd. Haar andere zonen en hun vrouwen schoten in de lach. ‘En dat is toevallig precies hetzelfde gebaar als dat voor de bromfietshelm en het personage Darth Vader uit Star Wars,’ voegde Alexander er met een uitgestreken gezicht aan toe.
Het gelach rolde door de stenen gangen en stuiterde de trappen af. Zij die dat niet durfden, wendden zich af om hun grimassen te verbergen. Beatrix vouwde haar handen samen en keek haar jongens onbewogen aan. Een kapselgrap was snel gemaakt en een gegarandeerd succes. Haar ‘permafrost kapsel’ – zoals zij dat noemden – was al jaren een bron van vermaak.
In 50 Shades of Orange publiceert schrijver Mariëtta Nollen tot aan de kroning iedere dag een fragment uit haar roman Ik, Beatrix. Zo maar wat scènes uit het leven van onze koningin, die zo maar echt gebeurd kunnen zijn. Het ebook is hier te bestellen. Mariëtta publiceert ook op De Nieuwe Pers en twittert.
