“Ah toe, heb je misschien nog een plaats?” Hoewel het concert van Mumford & Sons al wekenlang land en breed is uitverkocht, proberen enkelingen nog kaarten te ronselen bij de ticketbalie. “Nog eentje,” zegt de medewerkster met een glimlach. De jongen springt letterlijk een gat in de lucht. Hij is vanuit Zoetermeer komen rijden, op de bonnefooi. “Ik denk dat we hierna naar het casino moeten gaan om ons geluk verder te beproeven”, zegt hij tegen zijn vriend. “Deze avond kan niet meer stuk.”
Eenmaal binnen zie je gelijk een machtig groot doek, met het logo groot afgebeeld. Wat er zich achter het doek bevindt is nog één groot raadsel, totdat de lichten uitgaan en je opeens de silhouetten van de bandleden ziet. Babel wordt ingestart, met de inmiddels bekende aanloop naar de ontlading. Die ontlading is magisch. Het doek valt hard en gelijk is de sfeer neergezet.
Mumford & Sons staat bekend om de fantastische festivaloptredens, mede vanwege het feit dat de band in korte tijd het hele publiek los kan krijgen. Ook tijdens hun concert maken ze dat waar, omdat er bij geen enkel nummer geroepen hoeft te worden dat het publiek mee moet zingen. Het publiek deed het al automatisch.
Het is tekenend dat het zittende publiek na een tijdje opstaatt en ook zo blijft staan. Swingen, met de muziek meezingen, een beetje bewegen, geklap; alles wordt gedaan, behalve het zitten. De camera’s worden snel uit de zakken gepakt want men wil dit ongetwijfeld thuis laten zien. En aan de vriendengroep, natuurlijk.
Dat de euforie van het publiek zo snel te merken is, heeft echter een hele simpele reden; bekende nummers als Little Lion Man, The Cave, Winter Winds, Roll Away Your Stone worden al vroeg gespeeld – op I Will Wait na, die tot het genoegen van het publiek bij de toegift wordt gespeeld.
Toch is het een beetje jammer dat Mumford & Sons heeft besloten om de bekende nummers al snel genoeg te spelen. Het zorgt ervoor dat er een soort pauze komt voor de wc, wat wel voor blijdschap zorgde bij mensen met een ietwat kleine blaas of simpelweg te veel biertjes in de maag. Een sigaret of twee wordt nog opgestoken door de plaatselijke boer uit Ylpendam. “Heu! Wanneer komt dat nummer met die leeuw nou? Die kennen wij tenminste.” Afgezien van dat beleefde deze beste man toch een mooie avond, met zijn sigaret in de hand.
Niet alleen plezier, een spektakel dus. Wel een heel fijn concert waar iedereen van heeft genoten. Zelfs de muziekliefhebber pur sang mocht genieten van het einde, waar Mumford & Sons de voorprogramma acts Mystery Jets en Half Moon Run bijeenriep om gezamenlijk The Weight van The Band te gaan zingen. Het is een mooi einde. Om blij van te worden.
