Eén maand nadat de SGP besluit dat vrouwelijke leden zich ook kandidaat mogen stellen voor een politieke functie, overlijdt Margaret Thatcher. Een politica zo sterk als Wilma Flintstone, zo krachtig als een vioolconcert van Brahms, zo elegant als de nieuwe zomercollectie van Jimmi Choo; Margaret had it all.
Vlechtbaar okselhaar
Vechten voor de positie van de vrouw in muffige truien, met vlechtbaar okselhaar en borsten sans bustehouder; daar wordt het feminisme vaak mee geassocieerd, Thatcher bewees het tegendeel met haar lijfspreuk: “One must never ever consider defeat”. Mede hierdoor heeft 80 procent van de SGP ledenvergadering, zestig jaar nadat Thatcher haar strijd begon, ingezien dat vrouwen wel degelijk een toevoeging kunnen zijn in politieke besluitvorming.
De Strijd
Op dit moment telt onze Tweede Kamer 58 vrouwen, dat is iets meer dat één derde. Zolang dit nog niet de helft is, is Thatcher’s strijd niet gestreden. Ik verwacht niet dat de SGP-kandidaten een significant verschil zullen uitmaken, de vraag is wie het stokje van Thatcher overneemt. Femke Halsema, Fatima Elatik, Guusje ter Horst, potige vrouwen die een poging gewaagd hebben. Tijdelijke successen met hoge pieken maar het feit is dat tot op heden niemand het zo lang volgehouden als de IJzeren Dame. Een groot gemis binnen de Nederlandse politiek.
Minuut stilte
Tot het moment dat er iemand is die opstaat, met evenveel strijdkracht, geduld en lak aan het anti-feminism, is het minst wat we kunnen vragen aan de 58 vrouwelijke Kamerleden dat zij morgen, bij aanvang van het Vragenuurtje, pleiten voor een minuut stilte als eerbetoon aan Margaret.
