Het lijkt een heel ongelukkig huwelijk. Gedichten, waar je toch de tijd voor moet nemen, even stil bij wil staan. En Facebook, een razendsnel online medium waar de update’s je om de oren vliegen. Toch werkt het, gek genoeg.
Klinkt heel simpel, is het ook. En daarom ook zo goed. Google suggesties onder elkaar plaatsen. Als in een gedicht, zodat het een gedicht wordt.
Wie niet deelt.
Wie niet deelt vermenigvuldigt niet,
wie niet dwaalt wordt nooit verstandig,
wie niet dansen wil,
wie niet drinkt sterft.
Google Poëzie. Oké, dan nog ééntje:
Gister nog.
Gisteren nog 151.000 vrienden,
gister was alles nog goed,
gisteren nog,
gister vloog ze nog.
“Kleuters vertellen vaak logisch, raak en zelfs poëtisch! Hoog tijd om al die uitspraken te verzamelen in `Poëzie van een kleuter’.”
Dat werkt. Kleuters gaan op een andere manier om met de werkelijkheid. Net als gedichten:
Ze komt uit bad en heeft rimpelvingers.
kleuter: Hoe komen die golven in mijn vingers?
moeder: Dat komt van het water.
kleuter: Zit de zee dan ìn mijn handen?
Eigenlijk een beetje sluikreclame, want de pagina is van: “Diverse jonge dichters die kunnen optreden op festivals/borrels/bedrijfsevenementen/ clubs/bars/restaurants.”
Toch de moeite waard, want er is poëzie op de pagina te vinden. En filmpjes. En je weet meteen waar de jongens en meisjes achter Poëzie for dinner optreden. Ook handig.
