Fred Teeven is het slachtoffer geworden van het falen van het justitieel apparaat onder hem, de afdeling asielbeleid. De stelling: een organisatie is net zo sterk als zijn zwakste schakel gaat in dit geval zeker op. De zelfmoord van de Russische asielzoeker Aleksandr Dolmatov doet ook in dit geval Teeven bijna de das om.
Los van het feit of Teeven nu wel of niet moet opstappen, buiten kijf staat dat hij politiek verantwoordelijk is voor deze vervelende gebeurtenis. Of hij daar consequenties aan moet verbinden en moet opstappen zoals de SP (indiener van een motie van wantrouwen), D66, ChristenUnie en nog een paar partijen dat graag zouden willen, is nog maar de vraag. Persoonlijk vind ik van niet, tenslotte blunderen alle politici. Alleen bij sommigen komt het gelukkig naar buiten.
Een voorbeeld van een vergelijkbare situatie was de Schipholbrand in 2005. Ook hier bleef Verdonk aan als minister van justitie nadat haar dood door schuld ten laste werd gelegd.
Het dilemma waar Teeven en zijn beleid mee te maken hebben is de menselijke maat binnen het asielbeleid. Kun je de ‘menselijke maat’ wel hanteren in de situaties van uitgeprocedeerde asielzoekers? En wie gaat die maat bepalen? De socialisten? Psychologen? Asielzoekers weten toch dat er altijd een risico bestaat dat hun asielaanvraag wordt afgekeurd? En de (psychische)stemming zal zeker omslaan bij veel asielzoekers zodra ze te horen krijgen dat Nederland hun geen rechtmatig verblijf toekent.
In het geval van Dolmatov ontbrak het volgens mij niet aan de menselijke maat. Zo slecht hebben uitgeprocedeerde asielzoekers het niet in ons land, in ieder geval niet slechter dan in hun eigen land. Maar vanaf nu zou dus iedere uitgeprocedeerde asielzoeker recht hebben op een psychiater die er voor moet zorgen dat suïcidale asielzoekers niet meer voorkomen. En dat noemen we de menselijke maat?
Als men verzocht wordt het land te verlaten kunnen uitgeprocedeerden altijd nog blijven als illegalen. Genoeg linkse en humanistische clubjes die het voor hun opnemen. Zo krom en onduidelijk is de EU-wetgeving.
Teeven is van mening dat hij niet hoeft op te stappen maar moet aanpakken en dat heeft hij inmiddels gedaan. Uiteindelijk zal na dertien uur van debat door stemming in de kamer geoordeeld worden over zijn toekomst als staatssecretaris. Streng en rechtvaardig maar toch humaan….Toch vindt een grote minderheid in de kamer dat Teeven had moeten aftreden.
Teeven niet, maar zijn medewerkers hebben gefaald. Hen wordt een passieve houding verweten. De staatssecretaris heeft direct maatregelen genomen na het incident, een actieve houding dus, om de vreemdelingenketen te versterken en er voor te zorgen dat dit niet meer kan voorkomen. Het gaat hier niet alleen om het menselijk falen maar ook om de afhankelijkheid en interpretatie van de protocollen.
