Altijd al een koortslip met Lee Towers willen delen? Of dezelfde strain HIV als Freddy Mercury? Dankzij de moderne wetenschap in Antiviral is het allemaal mogelijk. Antiviral tijdens het Imagine Filmfestival.
Sterren staan hun geïnfecteerde cellen af aan een bedrijf tegen een leuke vergoeding en vervolgens kan ‘de gewone mens’ een griepje delen met zijn of haar grote idool. Syd March (Caleb Landry Jones) is een van de medewerkers die er voor zorgt dat Jan Alleman dezelfde builenpest als Gordon oploopt.
De virussen zijn, net als veel digitale goederen, beschermd tegen ‘kopiëren’ en zodoende ook niet meer besmettelijk. Die kopieerbeveiliging is op zich te omzeilen (zoals altijd) en daar maakt Syd dankbaar gebruik van om op de zwarte markt wat bij te verdienen. Wanneer hij zichzelf infecteert met een nieuw virus dat Hannah Gheist (Sarah Gadon) opgelopen heeft gaat er een smerig balletje rollen. Hannah overlijdt aan de gevolgen van haar infectie en Syd moet op zoek naar wát hij nu precies heeft.
Het verhaal van Antiviral is veelbelovend maar loopt wat traag, er had wat meer vaart in gekund en deels komt dit door het gebruik van lange lome shots. Het acteerwerk van Jones is goed. Hij speelt in Antiviral zijn eerste hoofdrol na bijrollen in o.a. X-Men First Class en The Last Exorcism. Hij zet Syd goed neer als een ietwat nihilistische lulhannes die zijn tijd uit zit bij zijn werkgever tot hij wakker geschud wordt door de gevolgen van zijn uitstapjes op de zwarte markt.
Brandon Cronenberg, inderdaad, de zoon van, zet met Antiviral een interessant debuut neer. Een lichtelijk dystopische setting waarin alles klinisch wit en opgeruimd lijkt. Mooi is om te zien hoe het beeld vaak symmetrisch is samengesteld.
Wellicht een verwijzing naar de ‘perfectie’ die in symmetrie te vinden is. Ook zijn er veel knipogen naar pareltjes van papa zoals Videodrome en eXistenZ te vinden voor de oplettende kijker. Brandon’s regiestijl lijkt verdomd veel op die van David, wat voor mij een beetje jammer was. Het is zo veel mooier om een eigen stempel van iemand te zien op zijn werk.
Petra Sielias (twittert ook) doet de hele week verslag van het AFFF: Imagine Filmfestival.
