Gisteren meldde Obama al dat hij toch maar weer eens moest kijken of Gitmo niet dicht kon. Het was een van zijn belangrijkste verkiezingsbeloften. Een gevangene, Mohamedou Ould Slahi, schreef zijn verhaal al in 2005, maar het manuscript werd geheim gehouden door Amerika – een ‘classified secret’. Zijn memoires uit Guantánamo Bay, die Slate in handen kreeg, zijn een bizar inzicht in de omstreden martelpraktijken van de gevangenis.
Slahi meldde zichzelf in 2001 bij de politie, voor wat hij dacht dat een routine-ondervraging zou zijn. Een week later zat hij in het vliegtuig naar Jordanië, maar werd daar vrijgesproken van enige betrokkenheid bij de Millenium Bomb Plot, waarbij een bom zou afgaan op het vliegveld van Los Angeles bij de jaarwisseling in 1999. De CIA was niet ‘tevreden’ en transporteerden hem naar Afghanistan.
Slahi, die nog steeds in de gevangenis zit, schreef 466 pagina’s vol met zijn ervaringen. Hij beschrijft hoe hij in terror heeft geleefd, hoe alles hem werd ontnomen en over de martelpraktijken. De eerste alinea vertelt over de sanctie die stond op gevangen die met elkaar praten:
Detainees were not allowed to talk to each other, but we enjoyed looking at each other. The punishment for talking was hanging the detainee by his hands with the feet barely touching the ground. I saw an Afghan fellow detainee who passed out a couple of times while hanging from his hands. The medics “fixed” him and hung him back up. Other detainees were luckier; they were hung for a certain time and released. Most of the detainees tried to talk while hanging, which makes the guards double their punishment.
