Nadat vorige week Hassan Nasrallah namens Hezbollah bekend maakte Assad tot de laatste snik te zullen verdedigen heeft Israël zich dit weekend ook gemengd in het Syrische conflict. Zondag nacht heeft Israël luchtaanvallen uitgevoerd op Damascus. Dit is al de tweede luchtaanval op Syrisch grondgebied binnen vier dagen en de derde in totaal sinds het uitbreken van de Syrische burgeroorlog.
De eerste luchtaanval vond afgelopen januari plaats. Volgens bronnen uit de Amerikaanse overheid ging het om een konvooi met geavanceerd luchtafweergeschut dat onderweg was naar Zuid-Libanon, bedoelt voor Hezbollah. Israël wilde kosten wat kost voorkomen dat Hezbollah deze wapens in handen zou krijgen en dit was ook de reden voor die aanval. Ook deze aanval had als doel om geavanceerde wapens uit handen te houden van Hezbollah.
De doelwitten die de Israëlische luchtmacht heeft vernietigd zijn vermoedelijk Fateh-110 raketten van Iraanse makelij. Volgens Israël waren deze raketten bestemd voor Hezbollah. De Fateh-110 raket is ook geen wapen dat je graag in de handen van jouw vijanden wilt zien vallen. Het bereik van deze raket bedraagt 300 kilo meter, vanuit Zuid-Libanon ver genoeg om grote steden in Israël te raken. De Fateh-110 raket kan tot 600 kilo zware explosieven met zich meedragen en daarnaast is de Fateh-110 uitermate accuraat met een marge van 200 meter.
De Syrische minister van informatie kwam naar buiten met een waarschuwing voor Israël. Omran al-Zoubie waarschuwde dat de luchtaanvallen van Israël “de deur kan openen tot allerlei mogelijkheden”. Volgens al-Zoubie waren de luchtaanvallen van Israël het bewijs dat er een link is tussen Israël en de islamitische extremisten. Tot nu toe heeft de Israëlische regering nog niet bevestigd achter de aanval te zitten. Maar volgens anonieme bronnen binnen het Israëlische leger zit Israël er wel degelijk achter en zal dit ook niet de laatste keer zijn.
Ondanks de sterke veroordelingen van het Assad regime richting Israël wordt er niet direct gedreigd met vergeldingsacties. Het Syrische regime is sterk verzwakt sinds de Syrische opstand. Veel soldaten zijn gedeserteerd nadat ze werden bevolen om op ongewapende demonstranten te schieten. Van deze zwakte maakt Israël optimaal gebruik. Met deze luchtaanvallen voorkomt Israël wapenleveranties van Syrië aan Hezbollah. Israël durft deze gok nu te nemen omdat ze weten dat Syrië niet bij machte is om een tweede front met Israël te openen.
Het conflict aangaan met Israël zal de genadeklap kunnen betekenen voor Assad’s regime. Een van de grote voordelen die het leger van het regime heeft op de oppositie is de luchtmacht. Bij een conflict met Israël zal de Syrische luchtmacht snel onschadelijk worden gemaakt door de suprematie van de Israëlische luchtmacht. Het laatste grote conflict tussen de beide landen in de lucht resulteerde in 85 verwoeste Syrische gevechtsvliegtuigen tegenover 0 aan Israëlische zijde. Het verliezen van de luchtmacht zou het conflict kunnen doen omslaan in het voordeel van de oppositie troepen.
De aanvallen van Israël binnen Syrië dienen alleen het strategische beleid van Israël om te voorkomen dat Hezbollah zich verder kan bewapenen. Israël is helemaal niet van plan om de Syrische oppositie militair te gaan helpen. Dus zowel de Syrische als Israëlische overheden zien niets in een oorlog met elkaar. Israël niet omdat ze niet in een slepend conflict willen worden getrokken en Syrië niet omdat een oorlog het einde van het Assad regime kan inluiden. Hierdoor ontstaat er een ongemakkelijke wapenstilstand tussen beide landen.
De reden dat Israël de luchtaanvallen niet wil bevestigen is om Assad niet te dwingen tot een militaire reactie. Maar hoever kan Israël in deze gaan voordat Syrië wel militair terugslaat? Het is duidelijk een schending van het internationaal recht. Maar zolang het Syrische regime niet bij machte is om te reageren op Israëls luchtaanvallen zal Israël deze zwakte blijven uitbuiten en daarmee zorgen dat Hezbollah niet ongemoeid bewapend kan worden met Iraanse wapens.
Wat Israël doet is echter zeer gevaarlijk. Israël zou hierdoor een regionale oorlog kunnen ontketenen met alle gevolgen van dien. Het lijkt er nu op dat Iran er bij Hezbollah en Assad op aandringt niet het conflict te zoeken met Israël maar hoelang deze terughoudendheid in acht wordt genomen is maar zeer de vraag. De impasse lijkt voorlopig voort te duren maar deze luchtaanvallen kunnen de toch al onstabiele regio totaal destabiliseren en leiden tot een regionale oorlog.
