Singer-songwriter Matt Simons uit New York kwam vorige maand met zijn nieuwe plaat Pieces. Na gehoord te hebben dat hij al een aantal shows in Nederland heeft weten uit te verkopen, begonnen mijn singer-songwriterbelletjes te rinkelen. Van een beetje goede gitaarmuziek van bebaarde mannen ben ik namelijk niet vies en nieuwe muziek is altijd welkom. Genoeg reden voor mij om Pieces eens goed te beluisteren. Al gauw wordt het duidelijk dat deze cd niet veel vernieuwends op muzikaal gebied brengt.
Het album opent met het nummer Emotionally Involved, een nummer over de liefde. Met een aanstekelijke pianotune en een pakkend refrein heeft dit nummer een hoog hitjespotentie. Simons’ stem is zuiver en kwalitatief sterk. Bij het tweede nummer Gone wordt de toon al aardig gezet. Simons maakt toegankelijke en redelijk gemakkelijke muziek. De teksten zijn niet al te moeilijk en de muziek ligt eenvoudig in het gehoor. Zijn stem doet in dit nummer denken aan die van Gavin DeGraw… en dat niet alleen. Het nummer had zo op een plaat van laatstgenoemde kunnen staan.
With You is een van de sterkere nummers van het album. Alhoewel het een van de donkerste songs van Pieces is, is het ook een van de betere. Het dramatische effect van het duistere pianospel doet Simons’ zang goed. De teksten liegen er ook niet om: “I’ll be with you, i’ll be waiting for you, on the other side”. Het gelijknamige nummer Pieces is met de minimale gitaar best een schattig geheel geworden. Het past echter wel in het rijtje van singer-songwriters die we al kennen, maar dan nog net iets toegankelijker, wat voor mij niet bepaald een compliment is. De muziek mag wel uitdagender, er mag meer pit in.
De overige nummers van de plaat zijn helaas niet heel anders. Best Years is nogal Michael Bublé, dus dat nummer heb ik na een keer luisteren sowieso al van de playlist geschrapt. Bij I Will Follow You Into The Dark kwam helaas uit waar ik niet op gehoopt had: een cover van het fantastische nummer van Death Cab For Cutie. Volgens mij kan niemand dat nummer evenredig aan de band zelf coveren. Simons slaagt daar ook niet in. Fall in Line is een wat meer funky nummer.
Wat opvalt is dat hij bij uptempo nummers een ander stemgeluid lijkt te hebben dan bij bijvoorbeeld een dergelijk rustig nummer als With You. Bij rustige nummers heeft hij een meer eigen geluid, bij Fall in Line lijkt zijn stem wederom op die van DeGraw. Hij kan beide stijlen prima hebben, want aan zijn stem is kwalitatief gezien niets op te merken, maar meer een eigen sound kan ik meer waarderen.
De plaat Pieces is al met al gewoon een beetje saai. Het hitje With You en het akoestische Pieces zijn de enige nummers die ik nog enigszins oké en te luisteren vind. Plug een keer een extra elektrische gitaar in, gooi er wat opzwepende drums in, verbreek je relatie, doe iets wat de plaat tekstueel en muzikaal gezien wat interessanter zou kunnen maken. Achteraf gezien blijkt dat zijn ‘baard’ slechts stoppels zijn, tevens een mooie metafoor voor de plaat die nog aan het begin van haar groeifase is.
