Berry de Kloet stopt met het echte leven en legt zich vanaf vandaag weer volledig toe op Twitter. “De haat en agressie op straat werden mij te veel.” Hier leest u zijn afscheidsbrief – “een voorwaardelijk voorlopig waarschijnlijk afscheid onder voorbehoud”, zoals Berry ons op het hart drukte.
Lieve, lieve vrienden, lieve allemaal,
Ik heb het geprobeerd, maar ik werd er depressief van. Angstig. Ik durfde niet meer over straat. Het ging aan me vreten. Die constante terreur van mensen die je ongevraagd aanspreken. Op straat, in de supermarkt, bij het tankstation. Er is geen ontsnappen aan. Overal word je gevolgd, overal willen mensen wat van je. Ik ben het beu.
IRL (in het dagelijks leven, red.) moet je je gedwongen verhouden tot mensen waar je niet voor gekozen hebt. Van de chagrijnige kassajufrouw bij de Boni, tot de cv-monteur die dusdanig stinkt dat hij zijn eigen leidingen eens na zou moeten kijken. Van de dronkaard in de kroeg die zich ongevraagd met jouw gesprek bemoeit tot de goededoelenmevrouw die met haar gemaakt kwieke voordeurpresentatie een tientje uit je zak probeert te kloppen. En dan vergeet ik nog alle copycats die in het Rijks achter je komen staan en je gedrag exact nabootsen. Ik heb er geen zin meer in.
En je moet overal een mening over hebben in de buitenwereld. Sta je nietsvermoedend brood te bestellen bij de bakker, zegt die dame achter de toonbank: “Lekker weertje hè?”. Haal je je postbus leeg, ligt er meteen weer een enveloppe met een ellenlang enquête in. Doodvermoeiend.
U denkt misschien: klein leed. Maar dit is slechts het topje van de ijsberg. Helaas is agressie tegenwoordig alom aanwezig. Wie kan er ‘s avonds nog over straat zonder zich een weg te moeten banen door een verstikkende wolk aan dreigementen, haat en agressie? Wie waagt zich nog in een betonnen openbare ruimte waar jongeren eindeloos moeten zoeken voor een hangplek zonder zwerfvuil? Waar één verkeerde blik je al een enkeltje ziekenhuis kan bezorgen? Als 112 tenminste bereikbaar is en de ambulancebroeders niet op hun eigen brancards belanden, anders kun je direct door naar het crematorium.
Ik heb nog een tijdje geprobeerd om televisie te omarmen, maar daar is het al bijna net zo erg. Het wemelt van de discussieprogramma’s waar mensen zogenaamd geëngageerd doen, maar elkaar ondertussen niet eens uit laten praten en genadeloos onderuit halen.
Ik wil weer kunnen genieten van kleine dingen. Ik wil weer interessante gesprekken met interessante mensen die ik zelf uitkies omdat ze aardig zijn, fatsoenlijk en belezen. De mensen die mij niet aanstaan volg ik niet, de mensen die zich desondanks met mij willen bemoeien block ik. Zo creëer ik mijn eigen perfecte wereld op Twitter. Zo zou het overal moeten zijn, altijd.
Daarom heb ik besloten in stilte te stoppen met leven en mij alleen nog in stilte via Twitter te manifesteren. Ik sluit niet uit dat ik ooit nog terugkeer in de boze buitenwereld, maar voorlopig hou ik mij er verre van. Ik ben toe aan rust. Ik stop met leven. Tot snel op Twitter,
Met intellectuele groet,
Berry de Kloet
