Bloedheet is het in de Paradiso. Mascara’s lopen uit. Het zweet staat bij ieder op het voorhoofd. Waarom? Crystal Fighters keren na negen maanden afwezigheid terug op Nederlandse bodem. En dan is de ontlading groot. Heel groot.
Het is bijna vier jaar geleden dat de Spaans-Engelse band voor het eerst op Nederlandse bodem was. Het was op Lowlands. De X-Ray, de kleine tent waar nog onbekende bands hun talenten mogen laten zien. En dat hebben ze geweten. Wat daarna volgde waren spetterende en vrolijke concerten, waar Rotown in 2011 nog een van de hoogtepunten was.
Toch is het voor een band moeilijk om die hosanna te behouden. Met het tweede album op komst, Cave Rave, is het nog altijd onzeker of de band populair blijft. Daar komt sowieso geen eind aan, kan na één concert besloten worden. De ontzettend vrolijke muziek laat mensen dansen. Springen. Feesten. Keihard.
Dat het publiek daar ook voor in is, blijkt bij het eerste nummer, Solar System. Geen zestienjarige meisjes die enkel bij het liedje Plage of I Love London keihard gaan gillen, maar mannen en vrouwen van boven de 21 die met elk nummer kunnen meezingen en daarbij naar elke hoek van Paradiso springen. Hitje of niet. Een kolkende menigte, klotsende oksels. Het is onmogelijk om stil te staan.
Dat merken ook Sebastian Pringle, Laure Stockley en hun kompanen. Het is tekenend dat Laure even nee schudt, in de zin van dat ze ook de euforie en de blijheid van het publiek niet kan geloven. Elk nummer weer, met hoogtepunten als I Love London en Xtatic Truth. Sit downs, die overigens weer eens door sommige mensen niet begrepen worden, elleboogstoten van springende mensen – het absoluut fijne recept voor een goede avond.
Het is jammer dat na de toegift het publiek niet zo wordt beloond. Wel worden At Home en eerdergenoemde Xtatic Truth uitstekend uitgevoerd, maar bij Love Is All I Got krijg je het gevoel alsof je naar een coverband kijkt. Vandaar dat Sebastian even voor een rewind gaat, tot gelach van het publiek toe. Als de beats en de electronische sound eindelijk worden gehoord, is de uitvoering echter nog steeds minder.
Maar hé, dat kan gebeuren. Dat vindt het publiek ook. Zij is over het algemeen door de Spaans-Engelse band bediend op een hele fraaie wijze, wat ervoor zorgt dat ieder persoon in het oude verenigingsgebouw van de Vrije Gemeente een hele mooie avond krijgt. Opvallend: idioten die het podium opspringen maar door de adrenaline plots niet meer weten wat ze daar eigenlijk doen. Dat zegt waarschijnlijk genoeg.
Beeld Alice Boothby
