Het mooiste meisje van de klas
liet mij niet onberoerd
ze had mijn genitaliën
met waslijn ingesnoerd
die bond ze aan de deurklink vast,
mij sloot ze in de bezemkast
daarna ging ze heen
totdat zij in zwart leer gehuld
plotsklaps aan mij verscheen
het mist in mij, het mist in mij
althans zo voelt het aan
ik kan er nu nog steeds niet bij
maar ik schreeuw als een sopraan
Raymond van de Ven schrijft iedere week lichte versjes.
