Stel je voor: je bent een gelovige en je wilt een keer het lokale gebedshuis bezoeken. Terwijl je naar het gebedshuis loopt, wordt je uitgescholden en zelfs bespuugd door de lokale jeugd. Je betreedt snel het gebedshuis en ruikt de geur van hondenpoep. Iemand vertelt je dat er hondenpoep door de brievenbus is geduwd. Hoewel het is opgeruimd, blijft de geur sterk aanwezig.
Je doet je jas en schoenen uit en wilt de gebedsruimte betreden, maar wordt dan geconfronteerd met een andere stank. Het blijkt de geur van urine te zijn en het is zo doordringend dat je moet kokhalzen. Je vraagt de priester wat er in hemelsnaam is gebeurd en hij vertelt dat er is ingebroken. Jongeren hebben geld gestolen uit de collectebus en de heilige beelden onder geplast. Je bent in shock. Hoe kan dit gebeuren? Waarom? Wat hebben wij misdaan?
De volgende dag sla je de krant open en leest hoe lokale politici claimen dat deze situatie hoog op de agenda staat. De autoriteiten doen er alles om deze religieuze minderheden te beschermen. Echter, de situatie blijft lange tijd ongewijzigd.
Je zou denken dat dit soort intimidatie en overlast alleen plaatsvindt in landen zoals Saudi-Arabië, Iran en Pakistan. Dit zijn immers landen waar men het toch niet zo nauw neemt met de rechten van religieuze minderheden. Niets is minder waar. Het overkwam namelijk hindoes in de Haagse Schilderswijk. Hoewel de situatie nu rustig is, werden bezoekers van de tempel jarenlang geterroriseerd door Marokkaanse jongeren.
Deze tempel bevindt zich op steenworp afstand van de beruchte “vergeten driehoek”, een orthodoxe moslimenclave in Den Haag. Toeval?
Afgelopen weekend stonden mensen in de rij om het artikel in Trouw af te doen als kolder. “Er is geen shariawijk in Den Haag” aldus Haagse raadsleden Bakker, Gulsen en Guernaoui. Volgens deze raadsleden wonen er wel moslims in de wijk, maar die hebben het in de buurt helemaal niet voor het zeggen.
De politie beaamde hun conclusie en claimde dat alles onder controle is. Tineke Bennema vond het nodig om Trouw op de feiten te wijzen. Hoe kunnen we praten over een shariawijk terwijl er geen onderzoek is gedaan? Als we de reacties op het artikel in Trouw moeten geloven, dan is er niets aan de hand in de Schilderswijk. Trouw, get your facts straight!
Het artikel in Trouw staat niet op zichzelf. Kenners van de buurt weten al jarenlang wat de problemen in de buurt zijn. De niet-moslims in deze buurt zijn voornamelijk hindoes en er is genoeg bekend over deze groep. Uit mijn eigen onderzoek blijkt dat er ook hindoes zijn die op de PVV stemmen.
Voor mijn onderzoek heb ik onder andere PVV-stemmers gesproken die woonachtig zijn in de Haagse Schilderswijk. Eén van de hoofdredenen voor de PVV-stem is angst voor islamisering. De informanten die zich hierop beroepen claimen dat hun buurt en omgeving islamiseert. Zij klagen over de dominante houding van moslims in de publieke ruimte en het gebrek aan respect voor andersdenkenden.
Veel van mijn informanten zijn uitgescholden, bespuugd, geïntimideerd en geslagen door jongeren in de buurt. Voor hen zijn dit geen incidenten meer, maar een bevestiging dat er iets goed mis is in hun buurt, stad en land. Zij proberen hun frustratie onder andere kenbaar te maken door een stem op de PVV.
De Haagse raadsleden Bakker, Gulsen en Guernaoui claimen dat er niets aan de hand is. Blijkbaar zijn ze de overlast rondom de hindoetempel vergeten en hebben zij geen oog voor de populariteit van de PVV in de buurt.
Ik adviseer ze om te kijken naar het PVV-sentiment onder de niet-moslims in deze zwarte wijk. De PVV was tijdens de Tweede Kamerverkiezingen in 2010 de tweede grootste partij in de buurt. Tijdens de Tweede Kamerverkiezingen in 2012 liet het partijen zoals GroenLinks, D66 en het CDA achter zich. Er zijn dus genoeg aanwijzingen dat er iets broeit in de buurt.
Het is jammer dat deze Haagse raadsleden dit niet willen zien. Voor hen is een officieel werkbezoek voldoende om aan te tonen dat er niets speelt in de buurt. Alsof de bewoners bij het eerste contact vrijuit gaan praten over de problemen in hun buurt.
Het verkrijgen van gevoelige informatie vergt tijd en geduld. Antropologen en onderzoeksjournalisten investeren niet voor niets maanden in relaties met informanten. Wil je weten wat er speelt? Ga dan als mens en niet als politicus de wijk in. Zoals één van mijn informanten terecht zei: “Politici komen hier alleen maar als ze iets nodig hebben.”
Dat er problemen zijn in de wijk wil nog niet zeggen dat de buurt islamiseert. Mensen kunnen naast religieuze motieven ook andere beweegredenen hebben om te handelen. We kunnen inderdaad onze twijfels trekken of de Marokkaanse hangjongeren – die de hindoes in de buurt terroriseren en hun tempel onteren – strenggelovig zijn. Een vrome moslim zou zeggen van niet, dit heeft niets met de Islam te maken. Het is straatcultuur, sociale achterstand enzovoorts.
Echter, wat de voorstanders van deze redenatie niet kunnen ontkennen is dat de Marokkaanse jongeren (voornamelijk) niet-moslims lastigvallen. Deze jongeren hebben geen tolerantie voor andersdenkenden en andere opvattingen in hun buurt. Of zouden deze kwajongens een moskee ook onder plassen? Zouden zij een moslima met hoofddoek ook lastigvallen en uitmaken voor hoer? Nee, hun aversie is doelgericht, gericht op mensen die “anders” zijn en daarmee tonen ze aan wat de dominante norm in hun buurt is.
Dat is dan ook precies waarover deze discussie zou moeten gaan: vinden wij het “oke” als een minderheid normen en waarden probeert op te leggen die in strijd zijn met onze gekoesterde liberale waarden? En, hoe moeten we hierop reageren? Krijgen we kramp van het woord islam?
Prima, laten we dat woord dan negeren, maar laten we alstublieft niet doen alsof er niets aan de hand is. In Utrecht kennen ze het probleem namelijk ook. Daar zijn geen hindoetempels, maar abri’s de klos.
