Klik voor het lezen op afspelen.
Ik wil met je dansen. Ik heb je net leren kennen. Weet je het nog? Alles is nieuw. Je verbaast me. We zijn bij jou thuis. Je hebt een LP opgezet. Piano klinkt in As-mineur. Je neemt me bij de hand. Je lacht naar me. Oh, hoe je naar me lacht. We bewegen door de kamer. We raken elkaar aan, laten weer los. Ik streel je hals. Ik ruik aan je. We gaan liggen. Ik wil dat dit moment voor altijd duurt. We vallen in slaap. ‘s Ochtends word ik dansend met je wakker.
Ik wil met je dansen. Het is een paar maanden later. Het regent nu. Je schoenen zijn uit. Kan je het herinneren? Je zet je pumps op de stoep. Je springt op blote voeten in het water. Het is warm buiten. De druppels zijn een verkoeling. Je hebt een gekke jurk aan met bloemetjes. Hij zou niemand anders staan, maar door jou is het de mooiste van de wereld. Ik weet hier – op dit moment – hoe ik je altijd zal herinneren. Dansend, spetterend, vragend. Je armen naar me uitgestoken. Je draait rond. Je draait naar me toe. Je valt tegen me aan. Je lacht de druppels van je wangen.
Ik wil met je dansen. Dit is onze dag. Zie je het? Was het nog maar toen. We doen het op onze manier. We zeggen dat we van elkaar houden. Vanaf nu nooit meer van een ander. Niemand is er bij. Geen mens. Ze zouden ons niet begrijpen. Deze dans is anders. Kijk maar. We staan nu dicht tegen elkaar aan. We praten niet. We lachen niet. We kijken. Mijn hand gaat door je haar. Ik wil iets zeggen zonder woorden. Dat ik je nooit meer laat gaan. Je slaat je ogen neer. Je bent nog nooit zo dichtbij geweest.
Ik wilde met je dansen, voor altijd. De voorstelling is voorbij. Ik heb je in bed gelegd. Ik wilde je alles nog één keer laten zien. Je ligt hier. Ik pak je vast, een laatste keer. Ik geef je een kus. Je doet je ogen dicht. Je bent niet alleen. Wees niet bang. Ik zal je altijd blijven zien. Kijk, maar. Ik speel de film nog eens af, in mijn hoofd. Ik zie je staan. Je danst in de regen. Je schoenen zijn uit. Je hebt een jurk aan met bloemen en je lacht. Je lacht altijd.
Mark Thiessen ziet soms dingen en schrijft daarover. Doorgaans proza.
