Vijftien NS- en ProRail-medewerkers die een ‘management development opleiding’ volgden hadden in 2008 een lumineus idee: de sPooRweNSdag. Als u niet weet waarom er willekeurige hoofdletters in dat woord staan… dan bent u godzijdank niet gevoelig voor de ludieke franjes van ProRail en NS.
Maar een Spoorwensdag dus. Medewerkers van de spoorbedrijven trekken er een dag op uit om ‘spoorwensen’ te vervullen. Kinderen verrassen met een bezoekje aan het Spoorwegmuseum, Opa Flodder mag een dagje mee in de cockpit van een trein en meisjes van het platte land mogen kennismaken met Nick en Simon.
Allemaal heel lief en vooral marketingtechnisch zeer geslaagd natuurlijk, zo’n Spoorwensdag. Maar wij hebben eigenlijk maar één wens: dat die f*cking treinen nu eens niet uitglijden over blaadjes op de rails en gewoon op tijd komen. Schrijver dezes was vanochtend namelijk – zoals zo vaak – vergeefs op tijd op het perron. De trein was vier minuten te laat. Dat valt netjes binnen de punctualiteitsmarges, zal u zeggen. Maar aangezien de aansluiting op het volgende station niet meer te halen viel, betekent dit een feitelijke vertraging van een half uur.
Ok, dit was even een particulier ergernisje, maar tevens een inleiding voor wat wij tijdens onze ‘management development opleiding’ bedacht hebben. De #NSverwensdag. Wat dat inhoudt, ziet u hieronder:
