Dirk Scheringa heeft blauwe ogen die treurig kunnen kijken. ‘Het is nog te vroeg, ik kan niks zeggen’, zegt de bankier die in 2009 failliet ging met DSB.
Plaats van handeling: een warm veel te vol bovenzaaltje van restaurant Wilhelmina Park in Utrecht. Bijna veertig gasten zitten te wachten tot ‘Dirk’ iets gaat zeggen, maar ‘Dirk’ ziet eruit dat hij dat niet gaat doen als er persmuskieten rondzwermen in de broeierige bovenkamer. ‘Je begrijpt me toch…Het is zo precair.’
Zijn mond beweegt, maar het geluid dat hij produceert is nauwelijks hoorbaar. ‘Ik ga dus niets zeggen.’
Uw verslaggever moet nu door zijn knieën bij de stoel van de man die ooit bijna 1 miljard waard was om de mompelende geluiden op te vangen.
Het gezicht oogt zacht, zo op enkele centimeters afstand, maar uiteindelijk praat je toch tegen een masker van staal in een grijs streeppak. ‘Ik wil vrij zijn om te zeggen wat ik vind. Dat kan niet als er pers is.’ En dan zwijgt hij ineens. Secondenlang die aanvoelen aan als de stilte des doods.
Bijna veertig mensen kijken nu naar het tafereel tussen de man op de knieën en de gevallen bankbaas in zijn bancaire overall. ‘Gaan we nog beginnen?’, zegt iemand.
Organisator Dion Bartels had nog zo z’n best gedaan om ThePostOnline te koppelen (althans, zo leek het in uitnodigende mailtjes) met de omgevallen krijtstreep.
De poging om de omstreden bankier eens te spreken te krijgen blijkt uiteindelijk even zinloos als de Duitse poging Stalingrad te willen veroveren.
Dirk Scheringa, de door velen verafschuwde ‘woekeraar van Wognum’, praat even later zonder de pers. Alleen gasten die 80 euro neertelden mogen het verhaal aanhoren.
Wat hij zei? Rob Hanemaaijer, een aanwezige account-manager van de vooraanstaande vastgoed fondsaanbieder Annexum, zegt: ‘Scheringa vertelde dat hij te groot dreigde te worden en daardoor een bedreiging vormde voor concurrerende grootbanken, zoals ING en Rabo. En hij liet doorschemeren dat hij niet behoorde tot het Ons Soort Mensen van de bancaire elite. Dat heeft hem, volgens zijn zeggen, opgebroken.’
Hanemaaijer recenseert Scheringa’s analyse meteen zelf ook maar even: ‘Daar heeft Scheringa natuurlijk gelijk in. Hij zat niet in al die clubs, waar de Groeninks wel inzaten. Hij dacht dat hij zichzelf kon redden.’
Douwe Oldenkamp, directeur van trainingsbureau MoreTraining, is verbaasd over het gebrek aan zelfreflectie in Scheringa’s optreden. ‘In een vragenrondje vroeg ik hem of hij ooit spanning had gevoeld tussen commercie en moraal’, zegt deze zelfverklaarde ethiekcoach uit Zeewolde. ‘Scheringa had dat dilemma nooit ervaren, zei hij. Hij stelde blij vast dat hij nu buiten het zicht van de wetgever een nieuw bedrijf kon opzetten (Scheringa werkt aan de financiering van een factoring-bedrijf).’
Oldenkamp confronteert de oud-bankier met zijn gedrag. Zonder het beoogde effect trouwens.
‘Ik wilde wel eens weten of hij op een andere manier naar de moraal van het zakendoen was gaan kijken. Hij zei van niet. Toen ik opmerkte dat hij een ambitieuze door naïviteit gedreven ondernemer was, keek hij me aan, en zei hij: ‘U hebt het over uzelf?”
De goede oude Dirk, kortom. Oldenkamp: ‘Ik heb niet het idee dat hij lering heeft getrokken uit het verleden. Jammer want die man is wel een echte ondernemer!’
Scheringa zoekt geld voor zijn nieuwe negotie DSFactoring, een bedrijf dat de betalingen van slome debiteuren overneemt van kredietarme ondernemers. In het Financieele Dagblad mocht Scheringa deze week verhalen over zijn zoektocht naar financiering.
Is de beschimpte kredietverstrekker veranderd? Scheringa lijkt opnieuw een risicovol businessmodel te hebben opgetuigd.
De ondernemers krijgen cash van Scheringa als ze hun uitstaande gelden aan hem overdragen. Hanemaaijer: ‘Daarmee valt hij opnieuw de instituties aan die dat risico niet meer durven te nemen. Dat is natuurlijk lef hebben’, zegt de man die vanuit een kantoor in het WTC vastgoed beleggingsfondsen voor hoofdzakelijk particuliere beleggers aanbiedt.
Organisator Dion Bartels spreekt na afloop van een geslaagde avond. ‘Normaal gesproken komen er niet meer dan 16 mensen. Nu waren het ineens veertig!’
En de brute afwijzing van Scheringa om de pers binnen te laten? ‘Ik ben niet van de school: moeilijk doen’, zegt de advocaat die failliet ging als gevolg van de megalomane strijd tegen vastgoedboefjes. ‘Je mag schrijven wat je wilt.’
De ex-advocaat is opnieuw begonnen, nadat hij alles kwijt raakte, tot en met zijn wettige echtgenote. Twee maanden geleden scheidde hij in een flitsprocedure, biecht hij op. ‘De aanleiding is best mooi eigenlijk: ik ben een oude liefde van vroeger tegengekomen.’
Ach ja, Dion. Die is ook niet veel veranderd. Die is nog steeds zo druk dat dat hij in slaap valt tijdens een lezing van een bankier.
