“Los Geht’s,” klonk het verbale startschot in de overvolle perszaal van de Allianz Arena. Maar liefst 240 journalisten luisterden naar de charmante Pep Guardiola die zich in kwetsbaar Duits voorstelde als nieuwe trainer van Bayern München. “Ich bin ein bisschen nervös,” aldus Pep, die zo nu en dan werd gesouffleerd door het behulpzame taalinstituut Hoeness-Rummenigge. “Mein Deutsch ist nicht gut genug, aber ich bin glücklich hier zu sein.”
Om 12:07 uur nam een deftige delegatie van Bayern München plaats achter de tafel met microfoons. Zeven minuten te laat; niet zoals we van onze stipte Oosterburen gewend zijn. De persvoorlichter kon de atypische vertraging slechts uitleggen door te wijzen op journalisten uit Brazilië, Japan, Qatar en natuurlijk Spanje. Veel journalisten. En meer nog, uit tal van andere landen. Er werd gewacht op maar liefst 240 notulisten die mochten opschrijven dat het vragenrondje aan Pep Guardiola de grootste persconferentie in de geschiedenis van Bayern München was.
De trotse heren aan tafel namen een slokje water en keken de zaal in. Guardiola zat tussen Bayern-iconen Hoeness en Rummenige in en aan het eind van de tafel leunde technisch directeur Sammer voorover zijn naambordje. Het gezelschap was zichtbaar gelukkig met de keuze voor elkaar. Een keuze die volgens Rummenigge terugslaat op een zomers kopje koffie in 2011. Barcelona deed mee aan de Audi Cup, een Beiers zomertoernooitje voor grote clubs, en Guardiola dronk een bakkie met de beleidsbepalers van Der Rekordmeister. Dat beviel. “Pep kon zich voorstellen dat hij voor Bayern München zou werken.”
Twee jaar later is het zover. En dus mocht Guardiola de volgepropte zaal toespreken, weliswaar een tikkeltje nerveus over de Duitse grammatica en de onwennig harde klanken.
“Guten Tag und grüss Gott, Damen und Herren. Ik spreek nog niet zo goed Duits, want ik heb het afgelopen jaar in New York gewoond en dat blijkt niet de beste plek om deze taal te leren. De komende tijd zal ik mijn Duits proberen te verbeteren.”
Guardiola vervolgde en koos zijn woorden zorgvuldig. Soms raakte hij een naamval kwijt, of verdwaalde hij in een mengelmoes van Spaans en Engels, maar met zijn ogen bescheiden op het tafelkleed gericht ploeterde de coach zich een nieuwe weg door de bekende voetbal linguïstiek
“Ich bin bereit; ik ben toe aan een nieuw avontuur in mijn carrière en het is geweldig om bij één van de grootste clubs ter wereld aan de slag te gaan. Al denkt mijn lerares Duits daar trouwens anders over, zij is fan van Borussia Dortmund. Van haar mocht ik helemaal niet naar München toe.”
Een grapje in het Duits. Het gaf de 42-jarige coach meer vertrouwen in de zinnen die hij vormde. Het gemompel dat af en toe eindigde in een typisch Spaans handgebaar of onwetend geperste lippen deed daar niets aan af. Pep Guardiola kwam los van het tafelkleed en keek glimlachend de zaal in.
“Manchiemal” klonk kinderlijk vrolijk, “Wunderbar” werd met een half Spaanse B uitgesproken en Hoeness kreeg een hartelijke “Vielen Dank” nadat hij Guardiola even hielp met dir en dich. De leergierige coach wilde geen enkele fout maken.
De beleidsbepalers namen het spreekritme van Guardiola over. Hoeness vertelde rustig over zijn bezoek aan de Spaanse coach in New York, en hoe ze vier uur lang bij Central Park over voetbal hebben gepraat, Rummenigge zei nieuwsgierig te zijn naar de werkwijze van de meest succesvolle trainer uit de recente voetbalgeschiedenis en Sammer verkondigde zijn grote wens, namelijk dat de familie van Pep zich zo snel mogelijk welkom voelt in München. “Guardiola is gisteravond met zijn familie in München aangekomen. Wij zullen ervoor zorgen dat de familie zich thuis voelt in onze stad en bij onze club. Zo kan Pep Guardiola zich vrijelijk op het voetbal richten, dat is belangrijk voor een trainer.”
Enkele uitverkoren journalisten kregen na het kringgesprek de kans zich tot de nieuwe coach van de Champions League-winnaar te richten. De eerste Duitstalige reporter werd echter direct door de persvoorlichter onderbroken. “Het is de bedoeling dat jullie langzaam praten.” Was het niet langzaam genoeg, dan kreeg Guardiola een koptelefoon met Spaanse vertaling op. Maar de antwoorden bleven in goedbedoeld Duits.
“In New York heb ik de Duitse competitie zo veel mogelijk gevolgd, ik probeerde in het weekend altijd naar Bayern München te kijken. Ik ben dus wel op de hoogte van het spelersmateriaal, maar om een goed oordeel te vormen zal ik de spelers moeten ontmoeten en ze op het trainingsveld bezig moeten zien. Maar van wat ik gezien heb, kan ik zeggen dat de spelers… muy buen, ach ja, sehr gut sein.”
“Welk systeem ik ga spelen, weet ik nog niet. Dat hangt van de spelers af. Bij Barcelona liepen andere spelers rond dan bij Bayern München. Ik kijk naar de selectie en daar pas ik het systeem op aan.”
De voorlaatste journalist die aan het woord kwam roemde Guardiola om zijn knappe taalprestatie. Guardiola’s inspanning werd zeer gewaardeerd door het verzamelde journaille. Maar hoe lastig is het voor een trainer om een club te coachen die afgelopen seizoen werkelijk alles heeft gewonnen wat er te winnen valt?
“Het is een eer om de opvolger van Jupp Heynckes te zijn, de man die afscheid nam met de triple. Ik ben me ervan bewust dat ik in een lastige uitgangspositie instap, maar ik kan niks anders dan het accepteren. Aan de andere kant wil je als trainer sowieso immer immer immer je wedstrijden winnen, dus ik neem de uitdaging aan en ga mijn uiterste best doen om alle prijzen te winnen die we kunnen winnen. Het is in ieder geval mogelijk met deze spelersgroep.”
Hoeness knikte instemmend. “Het is voor een trainer het moeilijkst om aan de top te blijven. Als er iemand is van wie ik verwacht dat hij dit met Bayern München kan bewerkstelligen, dan is het Pep Guardiola.”
Om 13:02 rondde de persvoorlichter af. Alle landen werden bedankt voor hun aanwezigheid, de trotse heren stonden op van tafel en terwijl de fotografen hun laatste kiekje namen, ontving Guardiola verbale schouderklopjes door de openstaande microfoon. Hij had het geweldig gedaan. Of zoals de heren Hoeness, Rummenigge en Sammer in duidelijke taal benadrukten: Bravo, Pep. Das war sehr, sehr gut.”
