Daar is hij weer, een nieuwe aflevering van de succesvolle sekscolumn van Mabelie Groenink. Wat loopt ze nu weer onhandig te doen met haar vibrator?
Mijn vibrator is zwart en bevindt zich in een zwarte doos op mijn boekenkast. Hij heet Lelo en komt uit Zweden. Als je niet weet dat het een vibrator is – als je naar het ding kijkt met de ogen van een vierjarige kind – dan ziet hij eruit als een medisch apparaat.
Lelo heeft de vorm van een kleine banaan en in het midden van het zwarten rubberen voorwerp bevindt zich een zilveren naad, die trouwens nog altijd blinkt (kijk maar naar de foto).
De ijzeren lijn is het demarcatiepunt waarlangs hij verschillende trilstanden kan aannemen. Voor de streep bevindt zich een trilvak, en achter de streep – meer in het midden – zit nog een schokmechaniek. Tegelijk kan hij beide delen niet bewegen, wat eigenlijk wel jammer is.
Mijn vibrator kan hard zoemen, maar ook liefdevol schokgrommen. Het gekke is echter: mijn gestaalde seksslaaf ligt al een jaar te verstoffen in z’n zwarte doosje. De voornaamste reden is dat de batterijen sneller leeg gaan (sorry, ik ben niet zo snel) dan een gemiddelde Samsung Galaxy.
Daar heb je uiteindelijk niks aan. Een lege vibrator is te vergelijken met het krijgen van hongerklop in een Alpenetappe. Het blijft altijd een beetje raar om in je blote kont naar een stopcontact te zoeken als je net op weg bent je naar een orgasme van Mont Ventoux-niveau te trappen.
Ik ben mijn vibrator uit het oog verloren als een oude schoolvriendin. Als we elkaar weer eens zouden treffen is het goed, maar we zoeken elkaar niet op, Lelo en ik. Sterker: ik heb eigenlijk nooit om zijn gezelschap gevraagd. Lelo was een cadeautje van een verliefd en wanhopig vriendje. Dat vriendje leed aan een merkwaardige vorm van compensatiedrang.
Hij was zo gek op mij dat zijn verliefdheid zich niet uitte in onverzadigbare erecties, maar in zenuwachtige slaptes. Althans, dat zei hij. In werkelijkheid bleek hij er nog een vriendje naast te hebben, waarmee hij later zelfs vaste verkering kreeg.
Vanavond komt Johannes langs. We gaan zeker seks hebben. En ik moet aan Lelo denken. Bij mijn homo in disguise mocht ik ook dingen bij hem doen met het seksgereedschap. Dat vond ik zo opwindend dat ik vaak masturbeer over die avond. Dat smekende van pijn vertrokken hoofd…
Schiet je een beetje op Johannes? Ik zit hier maar te wachten. Ik meende net al een sardonisch giecheltje te horen uit dat doosje op de kast.
