Schrijver George Orwell sprak ooit strenge woorden over de journalistiek. ‘Journalism is printing what someone else does not want printed: everything else is public relations.’ Linda de Mol maakt deze week een talkshow en kondigde aan ‘niet de journalist uit te willen hangen.’ Rijst de vraag: in hoeverre is haar zomerse talkshow meer dan een tv pr-machine? ThePostOnline keek en turfde hoe vaak we iets hoorden wat de gasten niet wilden vertellen.
Linda de Mol aast op de titel van Oprah Winfrey van de Lage Landen. Dat is een loffelijk streven, maar ook bijzonder moeilijk. Winfrey is opgeleid als knalharde nieuwsjournaliste en weet op welke knoppen je moet drukken om emoties op te wekken.
Vroeger was ze de verslaggeefster uit Chicago uit op feitelijke onthullingen; in haar latere werk specialiseerde de Amerikaanse tv-koningin zich in het therapeutisch loswrikken van weggestopt leed. Linda de Mol probeerde gisteravond minister Hennis en Jandino Asporaat mentaal te kraken, maar faalde, omdat ze niet durfde en ook niet wilde doorvragen. Tien vriendelijke, maar waarschijnlijk nutteloze adviezen hoe het beter kan.
1. Linda de Mol gaf zichzelf meteen gewonnen door aan het begin van het gesprek een lijstje af te vinken van onderwerpen waarover het duo op het bankje niet wilde praten: Hennis over haar niet vervulde kinderwens, Jandino niet over de politieke moordaanslag op de Antillen. Jammer. Daar vervloog de kans op Oprah-tranen. Die moesten later kunstmatig worden opgewekt door pianist Ruben Hein, die twee gevoelige vertolkingen gaf van ‘Het Dorp‘ van Wim Sonneveld (voor Jandino) en Summertime voor Hennis. De camera zoemde langdurig in, maar we zagen geen waterlanders. Tip: vermijd taboes juist niet. Hennis’ kinderloosheid was een landelijk issue nadat de hoofdredacteur van het Katholiek Dagblad dit betrok in een smakeloze discussie over abortus. Op Twitter reageerde Hennis toen geëmotioneerd. George Orwell had hier meteen een vet uitroepteken geplaatst. Doorvragen!
2.Hennis kon nog een keer ontsnappen. Nadat we een hagiografische filmpje hadden gezien over haar heroïsche strijd in het Europees Parlement tegen Amerikaanse pogingen om onze bankgegevens te mogen inzien, had Linda moeten inzoomen op de Snowden-zaak. Wat vond de minister van Defensie daarvan? Wordt het geen tijd om nog eens op te treden tegen de bemoeizucht der Yanks? Het werd niet gevraagd. Wel kregen we nogmaals de beelden te zien dat Hennis moeilijke momenten beleefde toen ze tegen haar eigen opvattingen niet kon instemmen met het voorstel om weigerambtenaren wettelijk te verplichten homo’s te trouwen. Linda had op basis van een oproep tot meer parlementaire rebellie van de Telderstichting eens kunnen informeren of Hennis niet gewoon ‘voor’ had moeten stemmen, tegen de coalitieafspraken in. Waarom stemde ze überhaupt ‘tegen?’ Soms zijn logische vragen de meest ontregelende vragen.
3. Omdat Linda (nog) geen Oprah is, koerste ze op het Ivo Niehe model. Oud-materiaal laten zien en daar melancholiek op terugblikken. Dat levert soms inzichten op. Jandino Asporaat bleek playback-achtergrond zanger te zijn geweest bij Mariah Carey. Net toen we dachten dat hij met een knallende bekentenis zou komen, vertelde hij dat de diva was weggelopen zonder met hem op de foto te willen. Jezus, is dat alles? Beter was De Mol in vorm toen ze de Antilliaanse grappenmaker ondervroeg over zijn huwelijk, en ze het bijzonder leek te vinden dat ‘Antillianen ook monogaam’ konden zijn. Toen was ze even op dreef en wilde ze weten hoe het was om seks te hebben gehad met ‘ slechts’ een vrouw. Linda in de rol van jennerige Jensen ligt haar misschien nog wel het beste.
4. Waarom kondigde ze Hennis aan als een ‘vredelievende blondine’? Dat is misplaatst. Hennis is een ‘charmante Minister van Oorlog’ die geld gaat uitgeven aan straaljagers waarvan deskundigen zeggen dat deze overpriced zijn. Het mag een beetje bijten, Linda. De kijkers snappen best dat ze die defensiespeeltjes moet kopen, omdat ze niet anders kan.
5. Doe niet bevoogdend tegen mensen die zeggen dat ze geen verstand hebben van politiek. Dat komt vervelend over. Jandino Asporaat stemde VVD, maar voelde zich verraden omdat de partij met de PVV ging en stemde daarna PVDA dat nu samengaat met de VVD, en toen voelde hij zich opnieuw verraden. ‘Ja, het is ingewikkeld hè’, sprak Linda. Terwijl Jandino misschien wel een heel pijnlijk goed punt aansneed.
6. Linda was uit op nieuws, dat was goed. Ze wilde de quote dat Hennis zou toegeven dat ze graag de eerste vrouwelijke minister-president zou worden. Eerst probeerde de ondervraagster haar te verleiden tot een ik-wil-premier worden-quote nadat ze eerst een oud fragment had getoond waarin Hennis haar ambities had kenbaar gemaakt graag minister van defensie te willen worden. In tweede instantie probeerde Linda het nog een keer, nadat Hennis had gezegd fan te zijn van tv-serie Borgen, een politieke dramaserie waarin een vrouw premier wordt die een straaljager moest kopen. Hennis gaf geen kick. Tippie: doe het subtieler. Vraag eens welke vrouwelijke premier haar inspireert…En van het een komt het ander. Interviewen is soms net seks.
7. Vermijd hobbyvragen. Aan het einde van de avond wisten we dat Hennis walgt van spruitjes, dat ze houdt van Barbra Streisand en dat ze de Foo Fighters in de auto draait, en dat Jandino nog steeds dagelijks tientallen Wiki-pakjes leegslurpt nu hij een financiële buffer heeft opgebouwd. Leuk om te weten, maar onthullend allerminst.
8. Linda zou misschien meer moeten kijken naar Carlo en Irene. Die wisselen de warme en de koude kraan af in hun vraagstelling, waardoor de gast na een tijdje eerlijk wordt en te biecht gaat. Linda dompelde ons onder in een lauw bad.
9. En dat vinden we prettig kennelijk, een lauw bad.
10. Vergeet alle adviezen. Linda scoorde dik 1 miljoen kijkers. George Orwell heeft ongelijk. De tv kijker wil geen journalistiek. Die wil Linda de Mol in een rieten stoel zittend op een zomers kleedje in een spijkerbroek, gestoken in een wijdvallend overhemd met groene hakjes aan.
