We kennen allemaal de beelden van MEMRI van antisemitische Arabieren die het niet schuwen om haat jegens de Joodse medemens op te roepen of tentoon te spreiden. Ze gebruiken vaak de situatie van Palestina en de misdaden die Israël op hen begaat om hun racisme te vergoelijken.
Israël is echter een zegen voor deze extremistische krachten want het lot van de Palestijnen wordt vaak gewoon misbruikt om de eigen bevolking achter zich te scharen in een boodschap van haat gericht tegen de vijand. Maar als puntje bij paaltje komt worden de Palestijnen ook door deze ‘vrienden’ van Palestina als tweederangs burgers behandeld.
Het is in dit artikel niet de bedoeling om het antisemitisme in het Midden Oosten te bagatelliseren. Iedereen die iets af weet van het Midden Oosten weet dat het antisemitisme een probleem vormt, als je dit niet wil inzien misleid je jezelf. Maar is het probleem zo groot als organisaties als MEMRI ons willen doen geloven? Nee.
Organisaties als MEMRI zijn niet te vertrouwen als objectieve bronnen en je kunt er al helemaal niet vanuit gaan dat zij een eerlijk beeld zullen schetsen. Dit soort organisaties zijn propagandamachines die vaak Arabieren in een slecht daglicht zetten en daarmee de Israëlische politieke agenda aan de man te brengen. Want met zulke barbaren kan toch geen vrede gesloten worden?
Een ‘clash of civilizations’ is waar men het liefst op aanstuurt, conflict is de enige manier om met Arabieren om te gaan. Want als MEMRI echt zo onpartijdig is zou je toch verwachten dat de extremiteiten van Israëli ook worden aangekaart. Het MEMRI zou vooral het extremisme in het Midden Oosten willen belichten om mensen zich bewust te maken van de extremisten. Helaas ligt de focus echter vaak op de Arabische extremisten en niet erg op die van Israël.
Een onderbelicht onderwerp is het racisme in Israël zelf. Want hoe zit het daar met de attitude richting de Palestijnen en Arabieren in het algemeen? De resultaten zijn vrij verontrustend. Zo blijkt uit een survey van Eli Ungar-Sargon dat 46% van de Israëli mild tot zeer anti-Arabische gevoelens heeft. Dit is niet alleen uit te leggen als animositeit vanwege het Israëlisch/Arabisch conflict.
Op de vraag of men naast een Arabier zou willen wonen bleek 24% dat pertinent niet te willen. Vaak werd het argument aangedragen dat men hun Joodse identiteit wilde behouden. Als het aankomt op gelijke rechten voor Joodse- en Arabische Israëli is 64% daar voor. Maar een significante minderheid is er op tegen (16%) of stelt er voorwaarden aan (20%).
Een verontrustende trend is dat vooral de Israëlisch-Joodse jeugd een erg anti-Arabisch sentiment vertoont. Maar er zijn ook lichtpuntjes te vinden in het verslag van Eli Ungar-Sargon. Zo is het anti-Arabische sentiment in Israël volgens Ungar-Sargon minder erg dan het werd geschetst in het rapport van het Israel Democracy Institute uit 2010.
Uit de bevindingen blijkt ook dat de meerderheid van de Joodse Israëli niet racistisch is richting de Arabieren maar er is wel een groot en significant deel van de bevolking die wel degelijk racistisch is richting Arabieren en dat is zorgelijk. Het racisme blijft echter niet alleen beperkt tot Arabieren, immigranten moeten het ook ontgelden in Israël.
Zoals ik hiervoor ook al heb onderstreept is het antisemitisme in het Midden Oosten een probleem. Maar het anti-Arabische sentiment is net zo’n groot obstakel dat de vrede tussen Israël en de rest van het Midden Oosten in de weg staat. Het is idioot om te ontkennen dat antisemitisme bestaat maar het ontkennen van het bestaan van islamofobie is nog steeds erg bon ton.
Een antisemiet zal ook nooit volmondig toegeven dat hij een antisemiet is, vaak zal diegene zich verschuilen achter het anti-zionisme. Deze zelfde truc halen islamofoben uit door er op te wijzen dat ze alleen maar islamcritici zijn. Daarmee is niet gezegd dat elke anti-zionist of islamcriticus ook meteen een racist is. Helaas is de afbakening tussen islamcriticus en een islamofoob een vrij vaag en grijs gebied. Hetzelfde geldt voor anti-zionisten en antisemieten.
Organisaties als MEMRI voeden echter graag de islamofobie door Arabieren vaak in een slecht daglicht te zetten. Als ze even niks kunnen vinden dan hoaxen ze wel wat bij elkaar. Dit harde werk doen ze trouwens helemaal gratis en ze bieden de informatie gratis aan bij journalisten, academici en politici. Achter MEMRI staat trouwens een groot netwerk van pro-Israël donateurs die alles bekostigen. Dezelfde partijen die Wilders ook nog wel een wat willen toeschuiven.
Je kunt de objectiviteit van dit soort organisaties dus beter in twijfel trekken. Het probleem is vooral racisme in het algemeen en zolang we de taal van de extremisten blijven volgen zullen de gematigde krachten nooit aan bod komen. Dus als een partij de ander beticht van diens kwaadaardigheid is het verstandig om eens te kijken naar de partij die deze claims maakt.
“Als je een andere partij onterecht belastert dan is de kans groot dat je je eigen tekortkomingen en wreedheden projecteert op de ander” Uri Davis.
