Monique Huijdink (@MiesjeB) en Anne Spapens (@Ponckster) kijken elke dag naar de Tour. Vanaf de eerste pedaaltrap tot aan het moment dat Mart Smeets ‘s avonds het licht uit doet. Om en om doen ze hier verslag van de honderdste Ronde van Frankrijk. Vandaag is het de beurt aan Anne.
Gisteravond schoof journalist David Walsh aan bij Mart Smeets om even wat dingen recht te zetten die vooral Bert Wagendorp afgelopen zaterdag over hem had beweerd. Met iets wat klonk als een ‘hardly welcome‘ van Smeets, was de toon gezet. Het was ongemakkelijke televisie. Walsh is terecht trots op wat hij gedaan heeft en hoeft zich natuurlijk tegenover niemand te verantwoorden. Toch kwam hij wel in die positie terecht. Welgemeende complimenten voor de NOS dat ze hem een podium boden, jammer dat Wagendorp er niet was om zijn standpunt toe te lichten. Nu was het aan Edwin Winkels en Smeets zelf om hun collega te vertegenwoordigen. En hoe hard ze ook riepen dat ze dat niet deden, het kwam er op neer dat ze hem probeerden te verdedigen. Een spagaat noemde de eerste het vandaag zelf. Wie Smeets sowieso niet ziet zitten heeft ongetwijfeld genoten, wie graag een verhelderend gesprek hoort kwam er bekaaid vanaf.
En potdikkie wat was het jammer dat niemand op het idee kwam om David Walsh te vragen naar zijn nieuwe project als embedded journalist bij Team SKY. Want wie hem op twitter volgt begint zich laatste tijd afvragen of hij van een bloedhond is veranderd in een cheerleader.
Enfin, koers.
Het was een lange etappe vandaag, 228,5 kilometer. Alleen die van 14 juli, naar de Ventoux is nog langer. Een paar colletjes, een beetje wind. De schoonheid van de Provence. En een kopgroepje met Thomas de Gendt. Zoals zo vaak vrat het peloton ze op tijd op. Had hij wel gewonnen dan was het uiteraard een overwinning voor de Nederlandse ploeg Vacansoleil. Nu blijft hij gewoon Belg. Zo opportunistisch zijn we ook wel weer.
De massasprint was weer eens een kwestie van kijken met klamme handen en samengeknepen billen op de bank. Cavendish sprintte vrij briljant naar de overwinning, ondanks zijn treintje dat niet helemaal goed geolied leek. De grootste schrik kwam toen hij over de streep reed. Een grote valpartij achter hem. Van CAV! naar CHUTE! in één seconde. Chaos dáár voor de renners, hier een ontplofte hartslag. Het leven van een Tourkijker is in ieder geval nooit saai.
Meer Tourkijkers? Lees Thuis voor de Tour : voor iedereen die van de Tour houdt of ervan wil gaan houden!
