Veel Britse tennisfans zitten vanmiddag met Murray-hoedje op voor de televisie. De 26-jarige Schot speelt de halve finale tegen de Pool Jerzy Janowicz en die zou hij zomaar eens kunnen winnen. Niet alleen omdat Murray 2e op de wereldranglijst staat en Janowicz 59e, of omdat de publiekslieveling alle steun van het publiek krijgt, maar ook dankzij het advies van Schotse vriend sir Alex Ferguson.
Sinds de Wimbledon-titel van Fred Perry in 1936 won geen Brit meer op het Londens gras. Vorig jaar was Murray dicht bij de toernooiwinst, maar in de finale verloor hij van Roger Federer. Een steek in het Brits sporthart; Murray zonk in het zicht van de haven. Niks volksfeest, gewoon de televisie uit en toezeggen nooit meer te zullen kijken.
Dat was vorig jaar. Nu zit angstgegner Federer op een bankje in de Zwitserse alpen, zich af te vragen waarom hij door de nummer 116 van de wereld in de tweede ronde werd uitgeschakeld. Volgens John McEnroe wint Federer nooit meer een grand slam, al denkt voormalig Brits hoopgever Tim Henman dat de oppertennisser volgend jaar weer favoriet is.
Maar nu moet het dus gebeuren, voor de zekerheid. Eerst de halve finale. Janowicz, de opponent in de halve finale, kan hard serveren – of beter; is een servicekanon – maar Murray heeft een geweldige return. En, niet geheel onbelangrijk, Murray kan an sich beter tennissen. Toch, om niets aan de vorm van de dag over te laten, speelt Murray ook met de adviezen van landgenoot Alex Ferguson in zijn hoofd.
“Ik heb zo’n vijftien à twintig minuten met Sir Alex gesproken. Het ging over van alles; zijn pensioen, het voetbal en natuurlijk tennis. We hebben niet zozeer de wedstrijd van vandaag besproken, maar meer de randzaken rond zo’n belangrijk duel. Hij gaf me advies over het omgaan met de druk en de verwachtingen. Ik ga er inhoudelijk niet te veel over zeggen, maar als je advies van iemand als Ferguson krijgt is dat gold dust.”
Goudstof, of goudpoeder, zo men wil. Dit willen de Britse fans horen. Als Murray vanmiddag wint, besprenkelen zij vanmiddag nog de hele wijk Wimbledon om de goden gunstig te stemmen voor de finale. Offers moeten gebracht, zeker omdat Murray verwacht dat Djokovic de andere halve finale van Del Potro wint. Op zich niet erg, maar Murray ziet Djokovic als uitgesproken titelkandidaat. Sprenkelen, dus.
Zondag is de finale. Als Murray niet zinkt barst er een volksfeest los. De Schot zal op handen worden gedragen, hem worden druiven gevoed en schilders vechten om zijn mythische portret op witte sokken.
Murray, de nieuwe legende van het koninkrijk. Of zijn fans kijken nooit meer.
