Een jaar geleden werd ik gebeld door een lief meisje. Het gesprek ging ongeveer zo: “Hoi meneer Van Blokland, wilt u lid worden van FNV-Bondgenoten? U heeft daar in de praktijk niet veel aan als student maar ja. Is toch leuk? Inderdaad, meneer Van Blokland, wij zijn geheel overbodig. Absoluut.”
“Natuurlijk krijg ik betaald per afgesloten lidmaatschap dus ik splits u er graag eentje in de maag. Haha, goed dat u dat door heeft, meneer Van Blokland. Maar als student betaal je het eerste jaar helemaal niets! Echt waar. Ja, dat verandert de zaken inderdaad. Na een jaar gaat u pas betalen. Niet veel hoor, iets meer dan een tientje per maand of zo. Maar u gaat het sowieso wel opzeggen hoor, meneer Van Blokland. Want u heeft geen reet aan ons.
We organiseren bij uitstek weekendjes weg voor leden, van die vader-zoon weekenden, weet u wel? Echt super lame. En wat dacht u van kookworkshops, of natuurtochten in de omgeving van Appingedam? Echt reuzeleuk voor u, als student, maar niet heus. Ik zeg: doen! Maar wel afzeggen voor de termijn verstrijkt en u contributie moet gaan betalen, oké? Iedereen blij, ik krijg mijn provisie en u krijgt iets gratis waar u verder niets aan heeft. Oké, ja u ook bedankt. Fijne dag nog! Toedels.”
Ik kreeg de laatste maanden een beetje een hekel aan FNV-Bondgenoten. Eigenlijk had ik al spijt toen ik mijn lidmaatschap afsloot. “Stom, stom, stom. Niet vergeten op te zeggen!” Die gedachte hield ik een paar weken vast, totdat ik langzamerhand afgestompt raakte van alle FNV-spam. In de maanden die volgden kreeg ik wekelijks post met zinloze info over buurtbijeenkomsten voor regio daar en daar.
Op een gegeven moment smeet ik alles gewoon linea recta in de hoek, zonder het te openen. Helemaal klaar was ik met die fysieke spam. Dat is veel erger dan digitale spam. Je moet het namelijk zelf opruimen, verscheuren en naar de kliko brengen want anders blijft het maar liggen.
Een van de brieven die ik al lang geleden open had moeten maken, was diegene over mijn opzegtermijn. Ik was te murw om mijn FNV-post te openen zonder op slag depressief te worden over alwéér een nieuw fantastisch aanbod voor een dagje paardrijden met 50+-ers in de Grafduinen bij Schubbekutteveen. Ik zegde mijn lidmaatschap uiteindelijk exact twee dagen te laat op. Mevrouw aan de telefoon was een stuk minder enthousiast toen ik belde voor mijn lidmaatschapsopzegging. “Stuur maar een email”, zij ze. Gelijk gedaan. Toen besefte ik dat ik twee dagen te laat was. Weer bellen, kreeg ik een of andere bureaucraat aan de lijn.
“Twee dagen te laat? Nee dan kunnen we niets meer voor u doen. Ja, dan moet u inderdaad een jaar lang contributie betalen, €17,45 per maand.” Ik zei dat ik dat een beetje een wurgcontract vond. Lekker een jaar gratis lidmaatschap aanbieden aan studenten en als zij dan vergeten tijdig op te zeggen, dan zitten ze er een vol jaar aan vast, zonder enige mogelijkheid van een opzegtermijn van een maand.
Studenten vergeten altijd alles, het is een uitermate doortrapte verkooptruc. Het lijkt gloeiende gloeiende wel een Telegraafactie van zo’n glad straatverkopertje met veel te mooie babbels. Ik kan het weten, ik was zelf ooit zo’n gladjakker.
De bureaucraat bleef stil aan de andere kant van de lijn. “Echt niets, u kunt echt niets voor me doen?“, vroeg ik weer. “Nee”, zei de bureaucraat. Ik benadrukte nogmaals dat ik nooit eerder iets betaald had, het was immers gratis, en dat ik me nu een beetje besodemieterd voelde door de hele gang van zaken. “O, het studentenlidmaatschap?”, zei de jongen. “En u heeft nooit eerder iets betaald? Dan moet u dat even in de mail vermelden en dan zou het lidmaatschap direct stopgezet moeten worden”.
Vol vertwijfeling zat ik achter mijn bureau. Zo abrupt, zo snel. Ineens was ik kennelijk verlost van FNV-Bondgenoten. Nog steeds kan ik het niet bevatten Vijftien minuten later werd ik gebeld door de Postcodeloterij. Ze hadden ‘een heel mooi aanbod’. Ik vroeg of ze ook paardrij-weekendjes organiseerden naar de Grafduinen bij Schubbekutteveen. “Nee”, zei de mevrouw aan de andere kant van de lijn. Dat klonk hoopvol. Ach, dit is maar een halfjaarabonnement. En ik vergeet het heus niet op te zeggen.
