Heeft u zich wel eens afgevraagd waarom een overheid eigenlijk voor een groot deel de inhoud van uw leven mag bepalen? Of waarom u een niet te onderschatten deel van ditzelfde leven aan het ploeteren bent om die overheid te financieren? Waarschijnlijk niet.
Want dan had u wel verzonnen dat een fenomeen als ‘de overheid’ niets meer is dan een uiterst misdadig verzinsel van uiterst misdadige mensen. Als iets naar poep ruikt, dan is het waarschijnlijk gewoon poep. En als een instituut als de overheid zich misdadig gedraagt, dan is het waarschijnlijk gewoon een misdadig instituut. Zo moeilijk is het allemaal niet.
Mis! Het is vreselijk moeilijk. Zodra u bovenstaande theorie in een openbare ruimte verkondigt zult u merken dat de sfeer vrij snel omslaat naar eentje waarin doodsverachting de boventoon voert. Kom niet aan het heilig instituut genaamd Overheid. Het onaantastbare fundament van onze samenleving waar wij mensen niet zonder kunnen. Een onmisbare schakel binnen onze hoogstaande beschaving. Et cetera, et cetera.
Het Stockholmsyndroom in optima forma. Maar dat kunt u beter ook niet zeggen. Maakt de sfeer er meestal nog net wat minder door.
Stel uzelf de volgende vragen: waarom mag een overheid eigenlijk precies doen wat zij doet? Waarom beschikt zij over een geweldsmonopolie dat ingezet wordt tegen de mensen die zij in eerste instantie dient? Het algemene – en naar mijn mening behoorlijk hersendode – antwoord luidt als volgt: dat mag zij omdat wij daar met z’n allen voor gekozen hebben.
Dat antwoord is echter onjuist. Niemand kiest namelijk voor de aanwezigheid van een overheid. Heeft u ooit uw goedkeuring gezet onder een contract met mensenboerderij 0031 waarin staat dat u vrijwillig uw gehele leven braaf zult voldoen aan wat deze zelfbenoemde opzichter voor u in petto heeft?
Nee. Dat heeft u niet. Daar hebben enkele misdadige mensen een flinke tijd geleden namelijk wat voor verzonnen.
Die briljante maar intens foute zet heet ‘het sociaal contract’. Omdat de mens volgens enkele historische hoogvliegers van nature slecht is, heeft men verzonnen dat gewelddadige onderdrukking een vereiste is voor het optimaal functioneren van een samenleving. Daarom bent u vanaf uw geboorte verplicht gebonden aan een of ander ‘sociaal contract’, wat juist precies het tegenovergestelde is; een asociaal contract.
Echte contracten ontstaan namelijk door vrijwillige instemming van twee of meer partijen. En eventuele rechten en plichten kunnen alleen voortvloeien uit zulke intellectuele creaties. Maar u heeft nooit vrijwillig ingestemd met dit alles behalve sociale contract. Het is u opgedrongen en u dient mee te werken. Punt.
Of niet natuurlijk. Maar dan wordt het eerder genoemde geweldsmonopolie terstond ingezet. U snapt het, daar wordt de doorsnee mens nou niet echt gelukkig van. En dus buigen we. Allemaal. Al een hele poos.
Tot zover de basistheorie achter het sowieso misdadig zijn van het instituut overheid. Schakelen we nu over naar wat praktische voorbeelden en situaties waaruit zal blijken dat de werkelijkheid nog vele malen erger is. Een veelgehoord argument is dat “de overheid een democratisch gekozen organisatie betreft”.
Lees de vorige paragraaf nog eens. Die hele democratie bestaat weer bij de gratie van een systeem waarvoor u nooit vrijwillig gekozen heeft maar waarbinnen u wel dient te manoeuvreren. Kunt u om die “democratie” heen? Nee. Want u bent door dwang gebonden aan het sociale contract en dus moet u de weg bewandelen die vooraf door een betweterige minderheid uitgestippeld is. Vrijheid, beste mensen.
De overheid bestaat niet omdat u erom gevraagd heeft. De overheid bestaat omdat wat vervelende mensen een geruime tijd geleden besloten hebben dat u als opstandig vee gemanaged zult gaan worden. Daar kunt u niks tegenin brengen. Dat heeft u maar te slikken. Kop dicht en aan het werk. Ik weet niet hoe u zulk redeneren zou willen typeren maar ik verkies zelf graag de benaming “misdadig” te hanteren. En dat is dan nog zeer zwak uitgedrukt.
Laten we er echter eens vanuit gaan dat dat bestaansrecht er wel was. Dat we daadwerkelijk met zijn allen ingestemd hadden met het bestaan van de maffiose kliek in Den Haag. Theoretisch gezien dus. Wat heeft de geschiedenis ons dan precies geleerd? Het veelvuldig gehanteerde argument dat een democratisch gekozen overheid niet misdadig kan zijn, kun je direct van tafel vegen. Dat hebben onze oosterburen volgens mij wel afdoende bewezen.
Een recenter voorbeeld vindt men in Egypte alwaar democratisch verkozen overheidstopper Morsi ondertussen verdreven is. Dat was niet omdat mijnheer zich in zijn overheidspositie nou zo voorbeeldig gedroeg. Tot zover het “democratisch gekozen, dus goed!”-argument. Kul van de bovenste plank.
Ander praktijkvoorbeeldje. Kunt u zich nog een specifiek referendum herinneren? Ergens in 2005. Was het eerste in een onwijs democratische twee honderd jaar. Iets met ja of nee zeggen tegen een kleinigheid als participeren aan een grondwet voor Europa. Waartegen een ruime meerderheid van de BV Nederland prompt “nee” zei.
Jammer. Helaas. Uw betrokken dienstverleners hadden iets anders in gedachten en de rest is geschiedenis. En wat dat misdadig handelen van uw vertegenwoordigers ondertussen allemaal voor een vreselijke (eveneens misdadige) drama’s heeft opgeleverd, dat hoef ik verder niet te beschrijven.
Een volgende bladzijde uit het gitzwarte geschiedenisboek der Vernederlanden: de oorlog in Irak. U weet wel. Omdat die terroristische naarlingen massavernietigingswapens hadden! Die ze niet bleken te hebben.
Maar waarvoor wel naar schatting zo’n anderhalf miljoen Irakezen het leven hebben moeten laten. Die oorlog werd gesteund door uw ultiem criminele overheid. Niet door het volk. Dat stond in 2003 nog met zo’n 100.000 man (toen had u nog wel een ruggengraat) op de Dam te protesteren. Echte mensen houden niet van oorlog; politici wel. De zoveelste walgelijke misdaad van uw misdadige overheid.
Door naar het volgende aspect: u wordt door uw overheidsmedewerkers continu voorgelogen en bedrogen. Verkiezingsprogramma’s blijken telkens niets meer dan aantrekkelijke lokkertjes te zijn geweest die bij aankomst op het perverse pluche direct overboord geflikkerd worden.
Men belooft van alles maar komt die beloftes zelden tot nooit na. Dat is wat mij betreft best als misdadig te bestempelen.
En wat vond u trouwens van het uitkomen van het hele PRISM-verhaal, waarover door uw volksvertegenwoordigers direct weer gelogen werd? U vindt het niet misdadig dat een overheid met behulp van belastinggeld de hele bevolking bespioneert om dat eeuwige – nagenoeg niet aanwezige – “terrorisme” maar te kunnen bestrijden?
En heeft u eigenlijk wel eens ingezien hoe terroristisch uw eigen overheid tekeer gaat? Het alsmaar blijven participeren aan imperialistische oorlogen die slechts om grondstoffen en economische macht draaien vindt u wel de normaalste zaak van de wereld?
Het is meer dan tenenkrommend, beste lezer. En misdadig, natuurlijk.
Een laatste voorbeeld dan: als er één organisatie is die veel criminaliteit veroorzaakt, dan is het de overheid. Als voorbeeld zal ik het drugswanbeleid in Nederland hanteren, maar het beschreven principe geldt op veel meer plekken. De overheid criminaliseert in dit geval drugs en creëert daarmee criminaliteit. Hoe harder de bestrijding, hoe interessanter het wordt om de drugshandel in te duiken. Want financieel enorm aantrekkelijk. Zie het tergende drama in Maastricht als uitstekend voorbeeld van hoe het niet moet.
Zouden overheden de boel gelegaliseerd hebben, dan bestond er simpelweg geen drugscriminaliteit. Poef. Men kiest echter steevast opzettelijk de verkeerde route, wat elke keer weer leidt tot maatschappelijke drama’s van epische proporties. En ook dat, beste lezer, zou ik misdadig willen noemen.
Buiten het onmiskenbare feit dat ze in de basis al misdadig zijn, zijn overheden ook nog eens organisaties die als enig doel hebben een zeer select gezelschap aan een heel fijn bestaan op deze prachtige planeet te helpen.
Overheden behartigen geen burgerbelangen. Overheden faciliteren corporatisme. Een vloot aan JSF-straaljagers koopt men niet omdat het volk er zoveel aan heeft.
Elke overheidsaanbesteding is een mogelijkheid tot wanstaltig graaien in bakken belastinggeld voor het corporate bedrijfsleven. Alles dient te wijken voor het bedrijfsleven. Winst- en groeicijfers zijn belangrijker dan het welzijn, de gezondheid en de levensvreugde van de mensen die overheden officieel zouden moeten dienen.
En in mijn wereld noem je zoiets dus misdadig.
