De zomer is aangebroken. Dat zullen wel weer vier fantastische dagen worden! Top grap. Maar het drama van de grauwe zomers in de lage landen is te groot om weg te lachen. Het wachten maakt chagrijnig. Want alleen als de zonnestralen doorkomen, kunnen we echt genieten. Er bestaat nu eenmaal niets mooiers dan een Nederlandse zomer.
Heerlijk met de buurtjes aan de barbeknoei. Bij aankomst jezelf laconiek naar het beste plekje manoeuvreren. Stug blijven volhouden dat je lekker zit als na een uurtje de wind draait en je de rest van de avond met je bakkes in de rook zit. Hopelijk neem ik deze keer geen slokje van mijn prosecco net als de buurman vertelt dat hij dit jaar met de vrouw en de kids gaat ‘kramperen’. Dan proest ik uit louter pret geheid weer mijn hele broek onder.
Ook in Amsterdam is de zomer pure weelde. Dan kunnen we weer allemaal leuk gaan zitten doen in het Vondelpark. Lekker een maaltijdsalade van de Appie wegwerken met je geschoren kuiten in de verse hondenstront. Iedereen met een shirtje volgens de laatste mode of juist weer lekker alternatief. Met mensen die je nooit over lezen hoort maar in een druk park opeens uitgebreid een boek van Paulo Coelho gaan lezen. Eén en al schoonheid en intelligentie die je in de donkere maanden moet missen.
Groot genot blijft natuurlijk een terrasje doen in de binnenstad. Lekker mensen kijken. Ja, want die zie je anders nooit. Heerlijk tussen de uitlaatgassen zitten en houterig meebewegen op Top 40 muziek. ‘Vind je de nieuwe van Daft Punk ook zo briljant?’ ‘Zeker. Honderdtachtig keer ‘up all night to get lucky’ en voor de afwisseling een robotstem. Hoeveel genialiteit past er in drieënhalve minuut?’ Allemaal ons mobieltje op tafel, hippe mensen die wij daar zijn. En superhandig om, als het gesprek stokt, even te tweeten hoe #gezellig het wel niet is.
Om nog maar te zwijgen over de strandbezoekjes waarvan je dagen later nog het zand voelt schuren in je bilnaad. Even helemaal één met de natuur kijken hoe er aan de horizon een olietanker voorbij vaart. Op een festivalletje in de polder mee hossen met een poncho in je rugzak ‘want je weet maar nooit.’ Fietsen op de Veluwe. Witbier met een citroentje. Allemaal hoogtepunten waarbij je pas echt voelt dat je leeft. Hopelijk is het snel weer zover. Ik kijk er al het hele jaar naar uit.
