Bekentenis: ik ben best gevoelig voor reclame. Ondanks het feit dat ik een alleszins redelijk IQ heb en zelf in een duister verleden ook nog in de reclame gewerkt heb, trap ik er nog steeds in. Natuurlijk, als ik eerlijk ben weet dat ik niet wakker word met een volle bos zacht glanzend gordijnachtig haar als ik een Elvive masker gebruik en toch heb ik een uitpuilende lade met sprays, olie, maskers, conditioners en andere rotzooi verzameld. Ik ben me er terdege van bewust dat geen enkele crème (echt, geen enkele) je rimpels laat verdwijnen, en toch smeer ik trouw mijn gezicht vol. Vreemd.
Neem nou de echtgenoot. Nog nooit in zijn leven heeft hij zich afgevraagd of hij in het bezit is van een onrustige, gevoelige, normale, vette of gemengde huid. Natuurlijk, een beetje crème na het scheren vermindert de roodheid, maar nog nooit is hij naar een schoonheidsspecialiste geweest. Nog nooit heeft hij ’s avonds het vuil van de dag verwijderd met reinigingslotion. De achtergebleven resten lotion zorgvuldig geëlimineerd middels een zacht watje met toner. Zijn huid tot rust gebracht met een herstellend serum. De gevoelige plekken rond zijn ogen zachtjes ingedept met een oogcreme. Zijn gezicht en hals ingesmeerd met een hydraterende nachtcrème. Nog nooit. En toch, vreemd genoeg, heeft echtgenoot een perfecte huid. Dat zet je aan het denken. Het argument ‘maar mannen gebruiken geen make-up’ gaat hier ook niet op. Dat doe ik namelijk ook niet. Nou ja, wat mascara en een beetje eyeliner, maar het lijkt me sterk dat ik van wat oog make-up een onrustige huid op mijn kin krijg.
Het zal wel de slimheid en uitgekooktheid van de heren en dames reclamemakers zijn waardoor ik het idee heb dat ik hieraan mee moet doen. Is het je wel eens opgevallen dat een fles dames shampoo compleet anders aangeprezen wordt dan de mannelijke variant? Op de damesflessen staan kreten als: ‘met parelextract’, ‘voedend’, zijdezacht’, met natuurlijke oliën’ en zelfs ‘met kaviaarextract’. Terwijl op de (vaak donkerblauwe) flessen voor de heren zaken staan als ‘voor krachtig haar’ en ‘maakt stevig en sterk’, gecombineerd met wat plaatjes van chemische verbinden en enkele ingewikkelde scheikundige kreten.
Zelfs onze oksels worden voortaan deel gemaakt van deze gekte. Ik was in de veronderstelling dat ik deo moest gebruiken om transpiratiegeur te voorkomen, maar nee. Ik citeer Dove even: “Met zijn zijdezachte hydraterende crème en beautymineralen die het licht weerkaatsen, doet deze deodorant je okselhuid stralen als nooit tevoren.”
Wie verzint dit? En erger: wie gelooft dit? Wie vraagt aan haar geliefde; ‘schat, heb je mijn nieuwe stralende oksels al gezien? En dat hij dan zegt ‘oh schatje, het zonlicht weerkaatst prachtig in je holtes, wat een beauties!’ Enfin.
Aangezien de eigenaresse van L’Oréal zo’n slordige 16 miljard Euro bezit denk ik niet dat ik de enige ben die hier steeds weer intrapt. Ze vindt dat ik het waard ben. Dat vind ik zelf ook, maar het wordt tijd dat ik de zaken eens wat realistischer ga bekijken. Ik wil er graag uitzien als Doutzen Kroes, maar er is geen enkele crème, serum, olie of toner die dat gaat bewerkstelligen. Ik zou een bezoek aan een plastisch chirurg kunnen overwegen maar A; daar heb ik geen geld voor en B; ik wil er niet uitzien als een Madam Tussauds pop die ruzie heeft gehad met een zwerm wespen.
Tijd dus om mezelf te accepteren zoals ik ben. Wat overigens niet betekent dat ik met golvend okselhaar, hutspot-achtige lichaamsluchten, yeti-benen en bh-loos door het leven ga fietsen. Alsjeblieft niet. Nee, ik ga proberen om wat echter naar mezelf te kijken. Niet met een liniaal mijn rimpels opmeten, gewoon voluit lachen op foto’s en niet iedere keer echtgenoot lastig vallen als er iemand op tv is die even oud is. ‘Ziet zij er jonger/knapper/ouder/dikker uit dan ik?’. Maar vooral niet meer in de vergrootglaskant van mijn spiegel kijken. Misschien gooi ik die spiegel trouwens wel weg. Straks. Als ik mijn wenkbrauwen geëpileerd heb en mijn maskertje ingetrokken is.
