Er is zeer zeker maar één Islam. En het klopt wat Maja Mischke schrijft. De Nederlands-Turkse gemeenschap berekent wanneer de Maan verschijnt want de Islamitische kalender is een maankalender. Elk jaar schuift de Ramadan ongeveer 10 á 11 dagen op. De Nederlandse-Marokkaanse gemeenschap wacht inderdaad op een antwoord van de Saudische Council die de maan met het blote oog waarneemt.
Maar dit is oud nieuws. Gebeurt naar mijn weten al jaren zo. En in ons land volgen de diverse 450 moskeeën deze traditie van waarneming. En al deze moskeeën zijn niet allemaal van de Nederlands-Turks of Nederlandse-Marokkaanse gemeenschappen. Er wordt ook elk jaar grappen gemaakt over “wie de Maan ziet”.
Deze heilige maand is zo bijzonder. Ik zal het zo goed mogelijk proberen uit te leggen. Wat mij geleerd is dat je deze maand vast om je één te voelen met de armen medemensen op de wereld die geen dagelijks maaltijden hebben. Een mooi, pure, nobele, spirituele gedachte. Amen! Of je nou een rijke Saudi bent of een werkloze met een uitkering. En vasten doe je niet alleen door niet te eten en te drinken tussen zonsopgang en zonsondergang. Je vast ook geestelijk. Met je gedachten, met je ogen, met je mond, met je oren en met je tong. Je bent elf maanden druk met de wereld en je dagelijkse werkzaamheden. Deze ene maand ben je spiritueel bezig. Ik spaar deze maand voor mijn geestelijke bankrekening, zeg maar!
Ik vind het heel goed en bijzonder dat Mischke zich als docent betrokken voelt en zich zorgen maakt over haar leerlingen die meedoen, hulde! En terecht zeg ik ook als ouder. Je moet het mentaal en fysiek ook aankunnen. Ik weet mijn eerste keer zomer-Ramadan nog. Ik was in mijn puberteit. Samen opstaan met je familie, samen ontbijten, Sehri genaamd. Dat sluit je af met je intentiegebed. Dan gezamenlijk het ochtendgebed Fajr lezen en dan op je fietsje naar school. Je hebt al een ochtend achter de rug en dan moet je dag nog beginnen.
Het was een lange dag en niet eten vond ik niet erg maar niets drinken tot 22.00 uur vond ik een ramp. De hitte van de zomer, je vermoeidheid, de spanning van je eerste keer zomer-Ramadan, je wilt als kind het zo goed mogelijk doen. En dan samen ontvasten, Iftar met je familie. Bij ons thuis ontvast je met het ontvastingsgebed, een dadel, een kopje thee, verse jus en een lichte snack Pakora of Samosa. Dan samen het avondgebed, Magreb lezen. Daarna ga je eten. En geloof me, ik kreeg niet zoveel op. Ik was al vol van mijn “voorgerechtje”. Bij ons thuis deden we niet aan uitbundige maaltijden. Gewoon normaal avondeten wat voedzaam en gezond is om voldoende energie op te doen. Een hele gebeurtenis. Prachtig, sereen en vermoeid tegelijkertijd!
Als ouder ken je je kind of kinderen. Het is een hele verantwoordelijkheid en opgave voor je puber. Mijn dochter mocht niet meedoen aan de Ramadan als ze naar school ging, overhoringen had of proefwerkweek had. In de weekeinden mocht ze meedoen. Het is als ouder mijn verantwoordelijk om te kijken of mijn dochter het aankan en dat haar school gewoon doorgaat. Ze keek dan minder tv, luisterde minder naar muziek of de radio en “leuke uitjes” zoals feestjes werden uitgesteld. En ze bad mee met het avondgebed. Zo vastte zij ook mee op deze manier.
Ik geloof in een barmhartige, genadevolle Allah. Allah is liefde en liefde is Allah. Hij maakt het ons mensen niet moeilijk, de mensen zelf maken het moeilijk voor zichzelf en anderen. En mocht ik door Allah beoordeeld worden op deze keuze als moeder dan zijn de consequenties voor mijn rekening. Of het is een juiste keuze geweest en dan wordt het beloond als goede daad, Insha Allah. Of het is niet de juiste keuze geweest en dan wordt een zonde. Mijn dochter is inmiddels een volwassen dame van 18 jaar. Zij bepaalt nu zelf of ze wilt vasten of niet. Het is haar eigen keuze. Ik heb het haar meegegeven in de opvoeding van mijn religie beleving. Vast ze, prima. Vast ze niet ook prima.
De zomer-Ramadan komt ongeveer om de 20 jaar terug. Graag zou ik een respectvolle discussie willen voeren hierover. In hoeverre is het mentaal en fysiek gezond om 29 of 30 dagen, 18, 5 uur niet te eten of te drinken? Zonder de religieuze plicht te niet te doen. Vasten is gezond, het reinigt je lichaam en geest en er zijn vele varianten van “kuren” op vasten gebaseerd. Er word in de diverse denominaties gevast op verschillende manieren. Vasten is tussen jou en Allah.
Of je wel of niet vast is een keuze van jou of zou het mijn inziens moeten zijn. Ben jij mentaal en fysiek in staat om te vasten? Natuurlijk wil je meedoen als je kunt vasten, je religieuze plicht en het gevoel van blijdschap ervaren en meevoelen met je familie, vrienden en kennissen. En geen uitzondering zijn binnen de meerderheid van je gemeenschap. En hoe gaan wij om met onze medemensen die niet vasten? Worden we dan niet allemaal “Halalpolitie”? Met het vingertje wijzen naar de niet-vastende? Een vrouw kan maximaal 1 week verklaren waarom ze niet vast vanwege haar menstruatie. En het is niet prettig om aangesproken te worden waarom je niet vast en niet bidt omdat je je maandelijkse periode hebt. Een leugentje om best wil om de andere 3 weken te verklaren dan? Wat de reden ook mogen zijn? Voor een man die niet mee vast is het nog lastiger. Hoe gaat hij dat verklaren? En daarbij waarom eigenlijk verklaren naar je familie, vrienden en kennissen?
Ik ben blij en trots om deze heilige maand wederom te vieren, mee te mogen maken in ons land. Ik ben spiritueler en dichterbij Allah dan de overige 11 maanden. Ik kijk er ieder jaar naar uit. Ik noem het “Me and Allah time”. Meer en bewuster Quran lezen, het dagelijks gebed verrichten, minder bezig zijn met wat er allemaal in de wereld speelt en “Jihad”, strijd, leveren tegen mijn eigen ego. Meer Deen dan Duniya! Weinig tot geen tv kijken behalve het nieuws dan. Islamitische muziek luisten, Anasheed/Nasheed/Naath. Bewuster zijn wat je zegt met je tong, hoort met je oren en ziet met je ogen. Goed zijn voor je buren, vriendelijke woorden gebruiken, nare gedachten mijden en zo meer.
Dit is mijn Ramadan-wens die ik gisteren poste op Facebook: “Dear Allah, I hope and wish that this Ramadan our hearts and houses are open for everyone. Especially for the people whom are fasting without their loved ones. For the people who can’t fast whatever their reason is. For the people who are homeless. For the poor who don’t have money to feed themselves or their family (1 million) And that the 450 Mosques we have in the Netherlands will be open for everyone. Ameen!”
Nazima Shaikh (1974), heeft Surinaamse-Hindostaans en Indiaas- Pakistaanse roots. Zij is een geboren en getogen in Nederland. Zij is een bekende publicist / journalist / radio-debater op nieuwsonderwerpen zoals Islam, Bollywood, politieke kwesties en gender in Nederland en heeft uitgebreide kennis van Pakistan. Zij is alleenstaande moeder met twee dochters van 18 en 6 jaar oud. Verder was zij bestuurslid van de Raad van Levensbeschouwing en Religie Nijmegen, oud-bestuurder van Stichting Beheer Homohuis Nijmegen en oud-bestuurslid van het Surinaams Inspraak Orgaan in Utrecht.
