Bach wilde met een klavecimbel indruk maken. ‘Maar het is een rotinstrument met een heel zacht geluid, dat amper over het orkest uitkomt. Dus besloot J.S. – Joop voor zijn vrienden – om de alles overbodig makende solo te schrijven. Eigenlijk de eerste hardrock solo in de muziekgeschiedenis.’
Als Mike Boddé muziekles geeft, roept hij de raarste dingen. Maar hij is nooit te beroerd om zijn betoog met een praktijkvoorbeeld te ondersteunen. Dus loopt hij naar een synthesizer, waar hij een onvervalst Vanhalen-sound uit tovert en speelt die solo. Inderdaad: klaar voor de Ziggo Dome. In Diederik van Vleuten heeft hij zijn ideale partner-in-crime gevonden. Ook een pianist met conservatoriumervaring en cabaretier van beroep, weet Diederik hoe hij een zaal moet onderhouden met leukigheden.
Doel: bewijzen dat klassiek leuk en interessant kan zijn. Middel: twee Steinways en een volle Kleine Zaal van het Concertgebouw. Wat volgt is een stortvloed aan wetenswaardigheden, die direct in muziekklanken worden omgezet. Debussy gebruikt vooral hele-toon-toonladder? Klabang. Mozart eindigt vaak met een notendruppel? Plingplang. Het enthousiasme van de heren is voelbaar, bovendien combineren ze het met vakkennis.
Je zou het kunnen vergelijken met Hans Liberg. Maar waar die vooral kunstjes vertoont en sikkeneurig achter zijn piano flauwe woordspelingen maakt, leer je écht iets van Mike en Diederik. Nou ja, het meeste ben ik al vergeten, toch heb ik het gevoel meer van klassiek te weten. Hoe Steve Reichs van zes noten een fascinerende compositie maakte. Maar ook hoe McCartney de Beatles-song Blackbird in elkaar prutste: continu de g-snaar tokkelen en de rest komt vanzelf goed.
Een van de hoogtepunten is als Mike Boddé Bachs Goldberg-variaties in verschillende muziekstijlen speelt, van Randy Newman via Tom Waits tot Mozart en Beethoven. Heeft hij al eerder gedaan in cabaretprogramma’s, maar dat mag de pret niet drukken. Boddé en Van Vleuten zijn het droomkoppel om hoorcollege aan een verveeld puberpubliek te geven. Waar Upload Cinema Klassiek het vooral in de freaky randverschijnselen zocht, heeft dit tweetal oog voor de schoonheid van de muziek zelf en willen zij hun toeschouwers vooral net zo laten genieten van Satie als zij zelf doen.
Helaas gaat het tweetal niet op tournee met dit programma. Dus jongens en meisjes van TedX: huur dit duo in en je krijgt een legendarische 5 minuten die helemaal viral gaan op het web!
PS: onverwacht gooide Boddé nog een scheldkanonnade tegen poprecensenten de zaal in. Kern van zijn betoog was dat die vooral over de buitenkant schrijven, de ‘gruizige gitaarklanken’, ‘de stem met een rafelrandje’, maar eigenlijk niets van muziek afweten. Akkoordenschema’s? Wat is dat? Steen des aanstoots was popprofessor Leo Blokhuis, ‘die veel weet OVER pop, maar weinig VAN popmuziek’. Blokhuis later in een reactie: Ik snap Boddé wel, word alleen een beetje moe van dat accent op kennis steeds, terwijl het mij daar nooit om gaat… Dus.’
