Nog altijd klinkt de lofzang voor hem vanaf de tribunes op Anfield Road. Steven Gerrard, 33, aanvoerder van Liverpool Football Club. De veelzijdige middenvelder is een kind van de Merseyside, en is er nooit meer weggegaan. Eerder vond ‘Stevie G’ 2013 een mooi jaar om te stoppen, maar de grote held van iedere Liverpool-supporter heeft nu voor nog eens twee jaar bijgetekend. Pure clubliefde.
Al vanaf zijn achtste doorliep Gerrard de jeugdopleiding van Liverpool. Daar speelde hij onder andere samen met Michael Owen (vertrok in 2004 naar Real Madrid) en Jamie Carragher (onlangs gestopt). In het seizoen ‘97/’98 maakte hij z’n debuut, maar pas drie jaar later brak hij echt door. Opvallend: in de jeugd was hij rechtsback. Toen er ongewild een plek vrijkwam op het middenveld, zagen de mannen aan het roer ineens dat hij daar veel beter uit de voeten kon. Inmiddels speelt hij al een kwart eeuw voor The Reds. Vorig jaar – op zijn 32ste – werd hij nog speler van het jaar in Engeland. Hij wordt geroemd om zijn bikkelharde maar fair tackles, perfecte lange passes en vele wonderschone treffers. De fans op ‘The Kop’ zijn van Steven gaan houden. En hij van hen.
De mooiste wedstrijd uit de nu al zo rijke loopbaan van Gerrard, is ongetwijfeld de finale van de Champions League in Istanbul, 2005. Liverpool stond halverwege met 0-3 achter tegen de sterrenploeg van AC Milan. Terwijl grote namen als Maldini, Kaká, Crespo en Shevchenko glimlachend van het veld liepen, was het de taak aan Gerrard om als captain zijn ploeg nog enigszins hoop te geven. Maar die bewuste avond was een bijzondere. Vanuit de catacomben was te horen hoe de aanhang van Liverpool – ondanks de zeer pijnlijke achterstand – massaal het bekende You’ll never walk alone zong. De aanwezige Italiaanse fans waren er zelfs even stil van.
Tweede helft. Als er iemand bikkelhard voorop in de strijd gaat wanneer het nodig is, dan is het wel Steven Gerrard. Hij knikte van behoorlijke afstand al snel de 1-3 binnen, en met hevige armgebaren zei hij tegen ‘zijn’ fans dat het echt nog niet gespeeld was. Gevolg: even later schoot Šmicer de aansluitingstreffer tegen de touwen. Terwijl de trouwe supportersschare van Liverpool nog aan het bijkomen was van de knotsgekke ommekeer werd Gerrard vastgehouden in ’t strafschopgebied door (natuurlijk) Gatusso, die in de rust nog even de beker aantikte alsof ’t al gespeeld was. Niet de aanvoerder, maar collega-middenvelder Xabi Alonso nam de penalty voor zijn rekening. Hij stuitte op Dida, maar gleed de bal in tweede instantie alsnog binnen: 3-3.
In de verlenging bleef het Liverpoolwonder aanhouden. Shevchenko kreeg de bal van enkele meters afstand niet langs de gewéldig keepende Dudek. Uiteindelijk wonnen The Reds na strafschoppen. Captain en publiekslieveling Stevie G hield de beker omhoog, onder toeziend en betraand oog van zijn supporters in het rood. 25 mei 2005: Het Wonder van Istanbul.
Jon-Paul was het neefje van Steven Gerrard. Op 10-jarige leeftijd overleed hij tijdens het Hillsborough-drama op 15 april 1989 in Sheffield, waarbij in totaal 96 doden vielen. Daarnaast is Gerrard ooit aangeklaagd na een vechtpartij in de pub. De muziek daar stond hem niet aan, en na een opstootje haalde de middenvelder snoeihard uit. “Gerrard sloeg McGee met de precisie en snelheid van een professionele bokser”, vertelde de openbare aanklager aan de jury. “Er zijn niet veel mensen in Liverpool die Steven Gerrard iets durven weigeren, maar meneer McGee durfde dat wel.” Hij werd uiteindelijk vrijgesproken, omdat ‘hij handelde uit zelfverdediging’ na een duw. Gerrard blijft nu eenmaal bikkelhard, zowel op het veld als daarbuiten. Maar tegelijkertijd straalt hij de rust van een leider uit.
Een ander dieptepunt is het feit dat Gerrard nooit landskampioen is geworden met zijn Liverpool, terwijl de club – na Man. United – nog altijd de tweede best gevulde prijzenkast van Engeland bezit. En dat siert de man. In de zomer van 2005 gaf hij aan te willen vertrekken; een schok voor iedereen bij de club. Rivaal Chelsea toonde interesse en legde een goedgevulde zak geld op tafel. Nog geen dag later bedacht hij zich.
Steven Gerrard. Een geboren leider, een geboren winnaar, maar bovenal: kind van de Merseyside.
