En met wij heb ik het over mijzelf en vele andere studenten die in dit land rondkruipen. Ik weet niet of het met álle studenten hetzelfde is, maar ik kan dus niet koken. Maar dus echt niet. Nu niet. Nooit niet. Koken, ik kan het dus niet.
Waarom? Nul inspiratie. ”Kijk dan op internet voor leuke gerechten?” Neen. Het moet iets simpels zijn. ”Dan zoek je naar iets simpels?” Neen. Want dan ben ik bang dat ik nooit meer iets anders ga ‘koken’ dan dat. Uit luiheid waarschijnlijk.
Als ik alleen ben en ik moet wat in elkaar flansen is dat altijd weer uren lang geneuzel en geschuifel in de supermarkt. Ik heb wel eens overwogen om zo’n medewerker met ‘Kan ik U helpen?’ op zijn rug gewoon te vragen wat ik wil eten. ”Hallo? Ik heb een vraagje. Wat wil ik eten vanavond?” Want ik kan gewoon geen keuzes maken. Ik weet niet wat ik moet maken. Ik kan niet koken. Of had ik dat al gezegd?
‘Gelukkig’ ben ik niet de enige met dit probleem. Een vriend van mij (We noemen hem voor het gemak Henk) kan dus ook niet koken en weet nooit wat hij moet kopen in een supermarkt. Ook hij is net als ik zo’n mongool die serieus trots is als-ie met succes een omelet heeft weten te bakken. Ik ga nog net niet op de foto met mijn simplistische kooksels. Het is echt erg. Kutkok. Ik ben het.
Dus Henk belde mij laatst. ”Weet je wat. Ik heb een meesterplan. Ik moet vier week zelf eten regelen ja?” ”Ja dus?” ”Nou, ik ga gewoon vier week pizza en lasagne eten” ”Ehh, Henk, je bent geniaal. Vind je het erg als ik er een onderzoekje van maak voor op TPO?” ”Zolang je mij maar Henk of zo noemt, vind ik alles goed.”
Dus. Vier week pizza en lasagne. Komt-ie:
Henk begon na week één ineens zin in gezonde dingen te krijgen. Vaag bekend voorkomende termen als ‘groente’ en ‘fruit’ werden geroepen. Tijdens uitgaan haalde Henk zijn neus op voor Febo-spul. Daarnaast flikkerde hij in al z’n drinken dikke schijven citroen en limoen. Hij zei ”om de deegsmaak in z’n muil te neutraliseren.” Want ja lasagne en pizza, daar zit natuurlijk stervensveel deeg in.
Week twee verliep vrij rustig eigenlijk. Weinig geklaag en gekreun. Misschien was Henk inmiddels gewend aan niets anders eten dan Pizza en Lasagne? Ik begon hierdoor te denken dat het allemaal wel beviel. Niets bleek minder waar.
Henk had de hele dag een vol gevoel. Nergens zin in. Hij voelde zich ‘zwakkig’. Hij had ontzettende zin in iets anders dan pizza of lasagne. Ineens had-ie allemaal ideeën voor eten. Ha! Ja daar tuimel ik dus niet in. Eerst kan meneer niet koken, en nu weet hij ineens waslijsten aan alternatieve gerechten op te dreunen. Of zou een eentonig voedingspatroon een mens drijven tot het uitproberen van nieuwe dingen? Hm. Interessant. We noteren het.
Wat mij betreft de week waarin hij compleet de weg kwijtraakte. Alleen lasagne en pizza. Tja. Zitten weinig vitaminen in natuurlijk. Meneer had ineens Facebook aangemaakt. Jezus wat laag. Had ik aan kunnen zien aankomen. We noteren het. Verder had-ie last van alles wat de weken hiervoor speelde, maar dan een factortje erger. Ik heb veel gelachen in week vier.
Niets van wat hierboven staat is ook maar een beetje aan te raden. Vier weken pizza en/of lasagne als avond eten is echt fucking horrible.
Studenten. Koop een kookboek of blijf de rest van je leven bij pa en ma in huis wonen.
Henk maakt het inmiddels goed en heeft de laatste tijd weer wat vitaminen binnen gekregen. Hij kan nu gelukkig weer helder denken. Hij heeft z’n Facebook verwijderd.
