De dag begint heet. Te heet om door het stof te struinen of in een tent te staan. Voor velen is het een mooie gelegenheid om boodschappen te doen. ‘S ochtends vertrekt een stoet van mensen richting het dorp om de biervoorraad bij te vullen en te douchen bij de autowasstraat. Het alternatief voor de wachtrij op de camping.
Eenmaal terug op het terrein begeven we ons richting het best bewaarde geheim van dit festival: ‘le bar du petite bois’. In een klein bos met groen gras ligt een bar verscholen. Het is een oase in de woestijn die DOUR kan zijn. Bomen zorgen voor een koele schaduw en in de hangmatjes en stoelen kun je heerlijk wegzakken. Met een limiet van 150 mensen wordt de rust vakkundig behouden. Kers op de taart is hier de Raggaravane. Een kleine, met bloemen bechilderde caravan, waarin twee rasta’s de hele dag reggae draaien. Door het opengeklapte achterraampje voorzien ze de gehele oase van muziek. Mensen wagen er rustig een dansje of steken nog een jointje op.
Rond een uur of zes begint de temperatuur iets te dalen en lopen de tenten vol. Gewapend met een banaan en een flesje water stapt een meisje de tent binnen, waar Fritz Kalkbrenner een set zal draaien. Zijn rustige Deep House beats vormen een perfecte combinatie met deze warme zomeravond. De witte T-shirts zijn verruild voor diep uitgesneden hemdjes en bikini’s. De drum ‘n bass van gisteren heeft vandaag duidelijk plaats gemaakt voor techno en deephouse. Dat trekt een heel ander publiek aan en even wanen we ons in de Amsterdamse technoscene. Met rustige danspasjes warmt het publiek zich op voor het wilde avondprogramma van Rusko en Sub Focus.
Over het algemeen zijn we zeer te spreken over de sfeer op het festival. Ja, er worden veel drugs gebruikt, maar buitensporige agressie zien we niet. In de tenten delen mensen water, vloeitjes en vuur met elkaar. Tijdens het optreden van Superpoze springt een man rond en maakt fladderbewegingen. Hij denkt duidelijk dat hij een vogel is. Wanneer een meisje ook begint te fladderen, wordt het schouwspel in een soort paringsdans. Eigenlijk best mooi om te zien.
We worden hard op de feiten gedrukt tijdens een gesprek met een openhartige beveiliger. ‘Je moet maar eens om zeven uur ‘s ochtends over de camping lopen. Dan zie je de bizarre dingen gebeuren’. Volgens hem zijn er vechtpartijen en verkrachtingen. Als beveiligers zijn ze niet actief op jacht naar drugs. Hij legt uit: ‘Je kunt wel met drugshonden gaan werken, zoals bij Tomorrowland, maar of de sfeer er beter op wordt is zeer de vraag’. Daar zit natuurlijk ook wel wat in. Als hij vertelt dat er drie jaar terug nog naalden werden verkocht in winkeltjes op het terrein, trekken we een grens. Het is eigenlijk te bizar voor woorden.
‘s Avonds gaat het feest weer volledig los. Het is vandaag aanzienlijk drukker op het terrein dan gisteren. Tot ver buiten de tent wordt gedanst bij Rusko en Eptic. Het is snoeiharde dubstep waarbij het ritme om de dertig seconden wisselt. Precies wat het publiek wil.
