De uitputtingsslag die DOUR kan zijn duurt voort. De laag stof op onze kleding wordt dikker en de vermoeidheid slaat toe. Toch begint de dag feestelijk met opzwepende muziek van het Antwerp Gipsy-Ska Orchestra. Het publiek vergeet de kater en danst vrolijk mee. De toon voor de dag is gezet.
Nieuw vandaag is de Dub Corner. Tussen de Dubstep, Drum ‘n Bass, Hardrock, Hiphop en vele andere genres die DOUR te bieden heeft, vinden we veel Dub. Dit nog vrij onbekende genre is ontstaan uit de wortels van reggae, maar biedt de luisteraar een hardere bass. Rasta’s deinen lekker mee op dreunen van het High Tone Soundsystem. Er hangt een zeer ontspannen sfeer in deze ronde ruimte op het festival. Muren van speakers staan voor, achter en naast ons opgesteld, wat een bijzonder geluid geeft. Het blijkt een bewuste keuze van de organisatie om vandaag veel Dub te laten horen. Het wat rustiger tempo van deze muziek geeft bezoekers, die zichtbaar vermoeid raken, de mogelijkheid om een beetje op adem te komen.
De avond begint met U-Roy. Deze oude rot op het gebied van reggae en Dub weet het publiek perfect te bespelen. De sfeer voor het hoofdpodium bereikt op dit moment een hoogtepunt. Een indiaan rookt een jointje en piraat zwaait met een halve campingstoel als vlag. Hij heeft duidelijk meer op dan een paar biertjes, maar men vindt het fantastisch om te zien. Het motto van DOUR: ‘5 days of love & alternative music’ is nu duidelijk terug te vinden. Mensen zijn met elkaar bezig en niet met hun smartphone. Als we ‘s avonds in een warme tent staan, loopt een meisje langs om water uit te delen. Zelf doen we dit ook en worden we meegezogen in de samenhorigheid op het terrein. Kenmerkend voor deze eendracht de gezamenlijke kreet ‘DOUREEEHHH’, die iedereen roept. Het geeft toch net een leukere stemming dan de zoveelste ‘alle Duitsers zijn homo’.
Natuurlijk gebeuren er op dit festival dingen die niet helemaal zuiver zijn. Vechtpartijen en mensen die in coma raken zijn zeker geen uitzondering. Een alumnium isolatiedeken van de EHBO is bijna een accessoire aan het worden. Toch mag de onderlinge samenhorigheid en liefde voor elkaar niet onderschat worden. Daarmee is DOUR eigenlijk het Woodstock van deze tijd. Het verschil is alleen dat de muziek van toen is ingeruild voor de harde elektronische beats van nu. De vrijheid die bezoekers hier krijgen om te doen wat ze willen is werkelijk ongekend. Wanneer je dat afweegt tegen misdaad en geweld, is het verrassend hoe gemoedelijk het hier verloopt.
