Vandaag werd bekend dat Uruguay het verbouwen, verkopen en het gebruik van wiet legaliseert. Het verdrag waar Nederlandse politici graag naar wijzen als de vraag rondom legaliseren van wiet speelt, is ook ondertekend door Uruguay.
Volgens Sidney Smeets, advocaat bij Spong Advocaten, heeft Nederland juridisch dezelfde mogelijkheden, verklaart hij tegenover ThePostOnline: “Politici moeten niet naar het verdrag wijzen, maar de keuze maken: willen we dit wel, of willen we dit niet?”
En waarom zouden we het niet willen?
De economie kan wel een opkikker gebruiken, en van de opbrengst uit hennepteelt zien we op dit moment niets van terug in de staatskas.
Ook Smeets, die onder andere coffeeshophoudster Marianne Kristel bijstaat, ziet kansen: “De Nederlandse overheid kan belasting en accijns heffen, er kan op een legale manier worden betaald voor elektriciteit, net zoals voor de loodsen waarin wordt verbouwd. Daarnaast kun je nog denken aan leveranciers van kunstmest en dergelijke, er kan een hele nieuwe agrarische sector bijkomen.”
Daarnaast kan er flink worden bespaard op de ambtelijke kosten: “Door legaliseren bespaar je ongelooflijk veel in opsporingskosten. Er gaat heel veel politiecapaciteit in de opsporing zitten, maar ook de rechtbanken die uiteindelijk de zaken moeten vervolgen worden op dit moment zwaar belast.”
Uruguay heeft dus net als Nederland het Verdag inzake psychtrope stoffen ondertekend. Nederlandse politici die tegen legalisering zijn wijzen graag naar dat verdrag. Maar waarom houden we ons eraan? Vraagt Smeets zich af:
“Ten eerste wil het feit dat die verdragen er zijn, niet zeggen dat je je niet deels aan die verdragen kunt onttrekken, het is de vraag wat er gebeurt als je dat doet. Het is een keuze of je je er wel of niet aan houdt.
Nederland heeft het EVRM ook ondertekend, maar daar hebben we, overigens ten onrechte naar mijn mening, de insteek: we gaan gewoon zover als we kunnen gaan en dan zien we wel of we op de vingers worden getikt door het EHRM.
Maar bij dit verdrag willen we ineens roomser dan de paus zijn. Maar wat gebeurt er als je je niet aan dat verdrag houdt? Dan gebeurt er helemaal niets, terwijl als je je niet aan het EVRM houdt je toch wel een modderfiguur slaat als land, maar dat vinden we kennelijk niet zo erg.”
Bovendien geeft het verdrag volgens Smeets ruimte voor meerdere interpretaties, en is het heel goed mogelijk te verdedigen dat legaliseren helemaal niet wordt verboden: “En als je naar het verdrag kijkt, dan zie je dat het wel degelijk ruimte biedt om te experimenteren, Portugal, Roemenie en zelfs de Verenigde Staten gebruiken die ruimte nu ook.”
Politici die tegen legalisering zijn moeten dat gewoon zeggen, en zich dus niet verschuilen achter dit verdrag. Dan zullen ze waarschijnlijk het argument gebruiken dat wiet slecht is voor de volksgezondheid. Maar volgens Smeets zou legalisering juist een positief effect hebben:
“Op dit moment zie je dat er allerlei troep zit in de wiet omdat het gewoon niet te controleren is: er zijn klachten dat het THC gehalte veel te hoog zou zijn en er worden schadelijke bestrijdingsmiddelen gebruikt bij de teelt. Op het moment dat je de teelt legaliseert kun je de wiet wel op gezondheidsvoorschriften controleren, dan kun je eisen stellen aan het THC gehalte en dan kun je ook de kwekerijen controleren op het gebruik van schadelijke bestrijdingsmiddelen.”
Hoewel er ook een aantal sympathieke hobbyprojecten van biologische henneptelers te vinden zijn, hebben criminele bendes op dit moment veel te zeggen op de markt. Volgens Smeets kunnen de bendes worden weggeconcurreerd:
“Ook die criminele bendes kun je bestrijden door de hennepteelt te legaliseren. De verwachting is dat bij legalisering de prijs zal dalen, misschien niet heel veel omdat er dan natuurlijk ook belasting en dergelijke geheven wordt, maar de prijs zal dalen. Dan wordt het dus ook een minder aantrekkelijke markt voor criminelen.”
Uruguay heeft nu laten zien dat het kan, maar er staat maar één land bekend als beste wiet-producent ter wereld, en dat zijn wij. Het zou een prachtig exportproduct zijn, zeker als meer landen het voorbeeld van Uruguay volgen, maar Smeets ziet juridisch nog te veel haken en ogen voor die stap:
“Economisch zou het heel interessant zijn als we in Nederland wiet hebben van goede kwaliteit en op een goed gezondheidsniveau, die we over de hele wereld kunnen exporteren. Maar dat zou als je kijkt naar de internationale verdragen op dit moment nog wel een brug te ver zijn.”
