We hebben de homofoben, de xenofoben, de moslimhaters, de antisemieten, de racisten, de fascisten en ga zo maar door. Een boeket aan onkruid dat een hekel heeft aan alles dat mooi is. Dat ze voor flink wat narigheid zorgen is elke dag te zien in de media. Het vernederen van homo’s verminken van vrouwen, haatmails en dreigtweets zijn voorbeelden die treurig genoeg dagelijkse kost zijn geworden. Gelukkig zijn er wel degelijk tegengeluiden te horen in de media, mensen die deze blinde haat niet accepteren. Journalisten, opiniemakers en andere publieke figuren die de strijd aangaan, een strijd tegen intolerantie!
Eigenaardig eigenlijk dat de strijd tegen al deze vormen van discriminatie vertaald wordt in een strijd om tolerantie.
Neem het voorbeeld van de dreigtweets aan het adres van Ebru Umar. Uiteraard keur ik ondubbelzinnig de vreselijke tweets af maar ook zij vertaalt deze aanval op haar als een probleem van tolerantie. Ik citeer: “Hun tolerantie is ver te zoeken, zo niet afwezig: dood moet ik.”
En “dat de oer-Hollandse begrippentolerantie en vrijheid van meningsuiting onbegrensd zijn dringt niet tot ze door.”
Maar zij is zeker niet de enige die dit type problemen vertaalt in termen van gebrek of afwezigheid van tolerantie. Ik kom het met grote regelmaat tegen: “de schreeuw om tolerantie.”
Mijn vraag is eenvoudig en gericht aan de voorvechters van tolerantie. Denken jullie dat getolereerd worden door haatdragers de oplossing is?
Als ik aangevallen zou worden omwille van mijn ras, geloof of mening dan zou ik rechtvaardigheid eisen, een beroep doen op de wet en de overheid die het leven naar eigen keuze en inzicht dienen te beschermen. Waar ik eigenlijk helemaal geen behoefte zou hebben is om getolereerd te worden door mensen die het van elke vorm van fatsoen ontbreekt. Hun tolerantie heeft geen enkele waarde voor mij.
Moeten de Russische gay-bashers leren tolerant te zijn ten opzichte van homo’s? Moeten we de vrouw die tot op heden geen gelijke kans krijgt op de arbeidsmarkt tolereren? Hadden de bewoners van Montgomery Alabama, Rosa Parks, de vrouw die weigerde haar zitplaats in de bus op te geven voor een blanke passagier, moeten tolereren? Absoluut niet! Het idee dat het in deze voorbeelden om tolerantie gaat is volledig misplaatst en bijna obsceen. De strijd van Rosa Parks was geen strijd om tolerantie, het was een strijd om gelijkheid en rechtvaardigheid.
Net zoals Rosa Parks hoeven wij niet te wijken voor mensen die ons minachten. We hebben het recht om gelijkheid en rechtvaardigheid te eisen, het recht op tolerantie bestaat niet. Maar waarom zou je dat überhaupt willen? Tolereren is dulden, gedogen met tegenzin, toch maar accepteren.
Nou dat is voor mij in ieder geval niet genoeg. Of iemand nou met zin of tegenzin handelt is zijn eigen zaak, ik eis in ieder geval eerlijk en rechtvaardig behandeld te worden.
Daarom vind ik het jammer dat in gevallen van discriminatie, dreiging en zelfs geweld de term tolerantie weer van stal wordt gehaald. Zelfs met alle tolerantie van de wereld los je deze problemen niet op. In de strijd om rechtvaardigheid heeft tolerantie geen plek. Ik zeg: weg met de terreur die tolerantie heet!
Hafez Ismaili m’Hamdi is een Marokkaanse man van 31 die net is afgestudeerd in de wijsbegeerte aan de Universiteit Utrecht.
