Met het Mongoolse stof nog in mijn haar, struin ik vroeg in de morgen door de straten van Seoul. In Zuid-Korea is het klimaat heel anders dan Mongolië en het straatbeeld verschilt al helemaal. Van oneindig lege steppes naar dicht op elkaar geplaatste hoogbouw. Van het robuuste Ulaanbaatar naar de hippe tentjes in de Koreaanse hoofdstad.
Terwijl ik make up-loos rondloop in mijn spijkbroek met dichtgenaaide scheur en vieze bergschoenen, passeer ik enkel Koreanen in perfect gematchte kleding en met zorgvuldig aangebrachte make up. Zelfs (hetero)mannen zijn hier niet bang voor een laagje foundation of een lijntje oogpotlood. Het is dus zaak om zo snel mogelijk mijn make up-tasje, dat ergens onderin mijn rugzak zit, weer op te zoeken. De afgelopen twee maanden heb ik nauwelijks iets aan mijn uiterlijk gedaan, maar hier in Seoul kan ik niet weg komen met de onverzorgde backpacker-look.
Iedereen ziet er piekfijn en verzorgd uit, maar er is weinig diversiteit. Zelfs in het hippe Hongdae, de studentenbuurt van de hoofdstad, zie je weinig uitersten. Natuurlijk lopen er wel wat extraverte figuren rond op bijvoorbeeld de playground waar jonge muzikanten iedere avond laten zien hoeveel of weinig talent ze hebben. Maar ook hier zie vooral veel dezelfde jurkjes, schoenen en shirts. Er zijn zelfs een aantal vriendinnen die uitgaan in precies hetzelfde outfit. Dat zou je in Nederland niet snel meemaken. Wij krijgen al een woedeaanval als we iemand in ‘ons HM-jurkje’ spotten op een festival met zo’n 60.000 bezoekers.
In Korea is het ook heel populair om als stelletje een couple shirt aan te schaffen. Zo kan iedereen duidelijk zien wie bij wie hoort. Ook de jongens uit Europa en Amerika, die naar Korea komen vanwege de mooie vrouwen, moeten er aan geloven als ze een relatie hebben met een Koreaanse. Lacherig wordt erover gepraat als ik met een paar liefhebbers van Aziatische vrouwen een glaasje soju (Koreaanse rijstdrank) drink bij de playground. En heren zoals zij zijn er een hoop. Regelmatig zie ik een Koreaanse vrouw en een foreigner in hetzelfde t-shirt voorbij slenteren.
Terwijl ik de mensen onopvallend probeer te observeren, word ik zelf ook regelmatig aangestaard. Als Nederlands meisje van bijna 1.80 met blonde krullen (in de ogen van de Koreanen is mijn haar blond, in Nederland noemen we het misschien meer donkerblond) val je nogal op. Dat levert me een heleboel complimentjes op, maar het veroorzaakt ook vaak voor een ongemakkelijk gevoel. Bijvoorbeeld wanneer ik een Jimjilbang (een Koreaans badhuis) bezoek.
Ik moet de eerste minuten in een sauna altijd even acclimatiseren, maar zo gauw ik me realiseer dat ik niet de enige ben die naakt rondloopt voel ik me op mijn gemak. Hier in Korea duurt het acclimatiseren iets langer. Ik ben de enige buitenlander in een Jimjilbang in de middelgrote stad Daejeon waar ik tijdens mijn rondreis terechtkom. Alle bezoeksters zijn klein van stuk, hebben hooguit een B-cup en donker stijl haar. In alles ben ik het tegenovergestelde van deze vrouwen, dus ik blijf niet onopgemerkt.
Als ik een beetje gewend ben geraakt aan alle ogen die op mij gericht zijn, kan ik toch nog een beetje genieten van de bubbelbaden, sauna’s en ijskabines. De badhuizen in Zuid-Korea zijn 24 uur per dag open, kosten weinig en hebben vaak een slaapzaal. Het is dus een goedkope manier om ergens te overnachten. Maar erg luxe lig je er niet bij. Er zijn geen matrassen of schone lakens. Wel hebben ze in Daejeon knusse grotjes met daarin een warmtelamp, zo één waar ze op de boerderij de net geboren dieren mee verwarmen. Ik kruip in mijn saunapakje in de ‘sleeping cave’, sla een sjaal om me heen en ondanks dat ik op een stenenvloer lig, slaap ik vrij snel. Het slapen in de sauna doet niet onder aan verblijven in een dorm van een ‘cheap hostel’.
Al bevalt een logeerpartij in een overvolle Jimjilbang in Busan, een grote badplaats in het zuiden van het land, me iets minder goed. Het is zaterdagavond op een hete zomerdag, ik ben dus niet de enige die wil overnachten in het badhuis vlakbij de zee. Hier in Busan hebben ze geen grotten waar ik me in kan verschuilen, deze keer slaap ik zo ongeveer lepeltje lepeltje met een onbekende Koreaan op een onoverdekt balkon. De jongen is niet echt een type die ik zou uitzoeken voor dit soort intieme activiteiten. Omdat ik me er een beetje ongemakkelijk bij voel kan ik moeilijk in slaap komen. Het is jammer dat het in de zomer zo bewolkt is in Zuid-Korea, ik kan bijna geen ster aan de hemel ontdekken. Even heb ik heimwee naar de prachtige sterrenhemel in de Mongoolse woestijn.
Else Nugteren reist rond in Azië. Twee maanden is zij in Mongolië onder anderen om te gaan werken in een weeshuis in Gachuurt, een buitenwijk van de hoofdstad Ulaanbaatar. Haar volgende bestemming is Zuid-Korea. Ze heeft geen ticket voor de thuisreis geboekt. Voor ThePostOnline doet ze verslag.
