“Ik ben blij dat die man de dingen zegt, die hij zegt,” zei de pikzwarte man met een vet Surinaams accent. We dronken samen een biertje aan de bar van de Maloe Melo, ergens halverwege de jaren ’80. De multiculturele samenleving was zó leuk en enig: salsamuziek, exotische restaurantjes, bijzondere kleding op straat, olijven en kousenband op de markt. Het kon niet op. Het leven was geen feest, het leven was één grote fiësta. In Amsterdam in ieder geval wel.
En toen kwam Janmaat met zijn Centrum Democraten. Wat was dat een nare man! Extreem-rechts en daarom alleen al deugde hij niet. Zijn uitspraken en partijprogramma ademden alleen maar vreemdelingenhaat en benepen, conservatief nationalisme. Ik schaamde me tegenover al die mensen die naar ons land waren gekomen om een beter leven te hebben.
“Dat meen je toch niet? Die man is een racist,” ging ik er dus tegenin, “die Janmaat heeft het ook over jou! Hij wil jou hier niet hebben, hoor.” Ik begreep er helemaal niks van. Ik, afkomstig uit een achterlijk Brabants dorp waar Surinamers werden gevreesd (drugs en criminaliteit!!), terwijl niemand er ooit één had gezien, had zojuist gedanst met een gedekolonialiseerde medemens en nu ging hij me vertellen dat Janmaat in orde was?
“Hij is een racist,” was zijn besliste reactie, “maar hij is niet de enige. En omdat hij zegt wat hij zegt, komen de anderen ook naar voren. Zo worden de problemen duidelijk. Dat is beter dan dat iedereen netjes zijn mond houdt en het gif ondergronds gaat.”
We namen er nog één en dansten nog een rondje.
Een dik jaar geleden vond er in de Tweede Kamer een vergadering plaats van de Commissie Veiligheid en Justitie over o.a. huwelijksdag, achterlating en huwelijkse gevangenschap. Er lag een voorstel ter tafel om de strafmaat voor deze vergrijpen flink te verhogen. Verschillende deskundigen werden gehoord, waaronder twee feministische docenten verbonden aan de Vrije Universiteit. Ik heb nog les van ze gehad. Zij pleitten tegen het voorstel.
Want om hoeveel gevallen per jaar ging het eigenlijk? Hoeveel meisjes worden er uitgehuwelijkt? Hoeveel vrouwen en kinderen komen na de zomervakantie niet meer terug naar hun Nederlandse huis en school? Hoeveel vrouwen zijn gevangen in een religieus huwelijk omdat de man haar niet wil laten gaan? Daar moest eerst maar eens onderzoek naar worden gedaan, voordat de wet zou worden aangepast. Want we wisten allemaal uit welke gemeenschap de daders afkomstig waren en om die bevolkingsgroep nou nog verder te stigmatiseren… Nee, daar zouden we slechts Wilders mee in de kaart spelen.
“En dàt, voorzitter, dàt moeten we niet willen.”
En dàt, dàt is dan academisch niveau. Wetenschap.
Gelukkig kregen de dames flink tegengas. Immers: al wordt er maar één meisje, één vrouw gered en recht gedaan, dan is de wijziging alle moeite al waard. En gelukkig is de strafmaat onlangs alsnog flink omhoog gegaan.
Deze week waren er berichten over gewelddadige incidenten op het strand van de Haarrijnseplas. Afgelopen vrijdag is aan het eind van de middag een jonge vrouw zodanig mishandeld dat ze bewusteloos in het water terecht kwam. Dikke lip, losse tanden, pijnlijke neus. Buiten westen geslagen door “Marokkaanse” jongens, die eerst naar haar hadden geroepen dat dit land niet alleen van haar is.
En terwijl Mark Rutte ergens zonder smartphone niets van zich liet horen, tweette Geert Wilders natuurlijk meteen zijn ‘oplossing’ voor dit probleem: oppakken, vastzetten, uitzetten en de ouders mochten gratis mee.
Maandagavond vond bij diezelfde plas een vechtpartij plaats tussen twee groepen jongeren en de politie, die haar werk daar kwam doen. “Antilliaanse” en “Surinaamse” versus “Marokkaanse” jongens. Pikant detail: “Nederlandse” meisjes waren in beide groepen vertegenwoordigd. De jongeren gooiden met flessen en stenen naar de politie, die daarop pepperspray gebruikte. Gelukkig werden er nu arrestaties verricht. En zo hoort het ook.
Afgezien van het feit dat je je kunt afvragen hoezo die meisjes als Nederlands worden bestempeld, moge het duidelijk zijn dat die jongens helemaal niet Marokkaans, Antilliaans of Surinaams zijn. Het zijn geen toeristen die na de zomer weer weg gaan. Het zijn geen buitenlanders die je kunt overdragen aan hun eigen consulaat of ambassade. Het zijn Nederlandse staatsburgers.
En ze spelen Wilders ongelofelijk in de kaart.
Net als alle overheden, instanties en individuen die hun verantwoordelijkheid laten liggen. Die noch de openbare orde noch de wet handhaven, omdat er onvoldoende middelen en organisatievermogen zijn. Die het rechtsgevoel uithollen, omdat ze doodslag niet van eerwraak kunnen onderscheiden en verkeersmoordenaars een taakstraf op willen leggen. Die geen stelling nemen als opiniemakers, journalisten en kunstenaars worden bedreigd, maar het gaan hebben over beledigen en beschaafd discours. Die hun leiderschap of positie misbruiken om particuliere groepsbelangen te behartigen: alleen de eigen vrijheid is belangrijk en heeft absoluut niets te maken met die van een ander. Die de academische wetenschap verraden vanuit hun politiek correcte ivoren torentjes. En al diegenen die liever schelden zonder inhoud, destructief tot op het bot, bitter en zuur, dan dat ze ook maar één kleine bijdrage leveren aan de oplossing van de problemen die er wel degelijk zijn.
Maar ach, zo lang Wilders er is hoeven we geen hand in eigen boezem te steken en kunnen we fijn alles op hem projecteren. Voor de één is hij de racist, de fascist, de islamofoob, de nazi en hij verpest het maatschappelijk klimaat voor ons allemaal. Voor de ander is hij de ridder, de held, het woord en de waarheid en hij gaat Nederland redden van de ondergang.
We zijn dus helemaal niks opgeschoten in dertig jaar. Wie zullen we daar eens de schuld van geven?
@MajaMischke heeft geen poker face maar speelt graag een potje patience op zijn tijd.
