Ik ben mijn jurken aan het doornemen voor mijn trip naar Parijs en stuit ineens op deze fuchsia strapless multifunctionele jurk. Van vroega.
Was dat niet die jurk die mee naar Israël is geweest? Zakte hij niet een beetje af? Afzakkerij is een ramp met een strapless. Voor je het weet sta je in je string met je jurk op je knieën. Wat een aanfluiting.
Ik trek altijd een BH onder mijn strapless aan. Ook al zo’n eerste klas stijlfout, begreep ik van een jurkenvanmarialezer, vorig jaar. Maar met een cup E zonder BH lopen, is pas echt een stijlfout. En ik heb alleen maar klasse lingeriespul die prachtig past bij de jurk. Ziet iemand dat ook eens.
Ik pas hem toch nog maar een keer, deze vermeende afzakjurk, want de kleur is prachtig. Mijn lievelingskleur. Het is zo’n jurk die je ook als rok kunt dragen. Ik zie mezelf er weer mee lopen, bij de Olijfberg, waar wijlen mijn man Conny zijn huis had. Het is zinderend heet, ik maak de klim naar de oude stad van Jeruzalem. Conny is aan het werk, ik ben die dag vrij. Ik wil op zoek naar die Arabische parfumeur, ergens diep in de sjoek van Jeruzalem. Er rijden jonge Palestijnse mannen in jeans en met ontblote bovenlijven op paardjes de berg op. Ze hebben geen zadel of schoenen, hun gespierde lichamen zijn bezweet. Ik kijk ze na, in mijn jurk, en hou mijn adem in. Hier vallen de chippendales bij in het niet.
Ik loop nu al een uur door mijn huis in de fuchsiajurk en er is nog steeds niets afgezakt. Wat was dat voor kolder? Deze jurk kwam in de verdomhoek terecht vanwege een onterechte aanname! Of ben ik dikker geworden? Uitgesloten. In Israël was ik zelfs zwaarder want Conny en ik hielden van veel en lekker eten. En we dronken vol vuur. Voor mijn gewicht was die leefstijl niet goed.
En weer is het zinderend heet als ik de jurk aanheb. Dit keer loop ik met mijn dochter Kahdra achter de Sacre Coeur van Parijs, waar een prachtige, verstilde tuin is. Niemand komt in deze tuin, omdat iedereen massaal naar de Mon Martre rent na het Sacre Coeurbezoek. We zitten samen in de schaduw op adem te komen. Kahdra legt haar hand op mijn been. Ze gaat tegen me aanzitten.
“In de kerk heb ik gevraagd aan God of jij geen pijn meer krijgt in de liefde.” zegt ze.
Ze legt haar hoofd op mijn schouder. Ik sla mijn arm om haar heen. De zon schijnt tussen de bladeren door op ons gezicht en op de fuchsia jurk.
Marieke van Willigen is onderzoeksjournalist met een passie voor jurken. Meer jurken op Jurken van Maria. Meer Marieke op haar blog en haar website.
