“Maria, Maria!”
Ik loop door en pak een gratis welkomstdrankje.
“Maria!”
Wie the fuck is ‘Maria’ en waarom reageert die doos niet op die irritante gozer?
Ik kijk in de richting waar het nasale stemgeluid vandaan komt en zie dat de jongen, die net zo liep te schreeuwen, op me afloopt.
Oh God, dat is die jongen van een paar weken geleden. Ik schreef toen een verkeerde naam en een verkeerd telefoonnummer op een viltje. Wist ik veel dat ik die jongen nog een keer tegen zou komen.
Leuke vent eigenlijk. Geen haar op zijn hoofd, wel op zijn kin. Veel ook. Een flinke baard heeft hij staan. Ik houd ervan.
Hij is klein, maar heeft een goed lijf dat versierd is met plaatjes zoals de menulijst van de Chinees bij mij op de hoek.
Wellicht staat nummer 44 ook ergens op zijn lijf.
Het was een leuke avond. We hebben gedanst, gelachen en ik heb heel veel onzin verteld.
Maria, uit Griekenland. Geboren in Nederland maar geëmigreerd en een strandtent geopend. Dat soort onzin.
Mijn ultieme droom overigens, maar dat doet er niet toe.
Stiekem wilde ik mijn echte nummer geven. Maar God, ik had alles bij elkaar gelogen en ook nog een vriend. Dus ja, wat moest ik doen?
En hoe lul ik me hier nu uit?
Ik geef hem enthousiast drie zoenen. Mijn vriendin stikt bijna in haar gratis drankje dat heel hip is maar eigenlijk naar niks smaakt.
Al snel heeft hij door dat er iets niet helemaal klopt. Had ik ook niet verteld dat ik op familiebezoek ben en dat ik slechts een paar dagen in Nederland zou blijven?
“Christina!”
Alsof het niet nóg gênanter kan, roept de barman me ook. Ooit heb ik hem verteld dat ik Christina heet, met hetzelfde droomverhaal.
De barman weet inmiddels dat het niet waar is, maar blijft me stug Christina noemen.
Mijn vriendin stelt zich meestal voor als de ingetogen Klara. Klinkt niet heel spannend, maar dat is het ‘m juist.
Misschien moet ik dat ook maar doen, één naam aanhouden.
Dan moet ik die naam wel onthouden.
Maria/Christina/Daisy… Wie ben ik in hemelsnaam? Inmiddels 26 en nog steeds geen idee wie ik ben of wie ik wil zijn.
Gelukkig wel de hele avond gratis drank.
Ja, ik gebruik mannen, speel met mannen. Net zoals mannen dat met mij doen.
Mijn echte naam lijkt er niet eens echt toe te doen, laat staan wie ik ben, waar ik vandaan kom en wat ik doe.
De jongen met de fantastische baard schrijft zijn nummer dit keer op een viltje.
Ik laat het viltje liggen, knipoog naar de barman, die mijn idiote gedrag kan waarderen, en loop op mijn killer heels de tent uit.
Met alleen ingetogen Klara aan mijn zijde. Zoals altijd.
