Het was een roerige tijd in hiphopland eind jaren tachtig. De richting waarin het genre zich in het begin van het decennium aan het ontwikkelen was stond in schril contrast tot de laatste paar jaren. De stijl van rappen waar Kurtis Blow en de Sugar Hill Gang mee begonnen leidde uiteindelijk tot de absolute overheersing van Gangsta-rap.
Groepen als N.W.A, Ice-T en Schooly D verwoorden de gedachtes en dagelijkse beslommeringen van de jeugd uit de Amerikaanse binnensteden. De teksten waren hard, confronterend en vol met controverse. Waar Sugar Hill het over vies eten bij vrienden had, rapte Schooly D over zijn ‘’Park Side Killers’’ en de politie die iets te regelmatig voor zijn deur stond.
Daarom is het extra bijzonder dat een groep er in slaagde om juist in dat tijdperk een album af te leveren dat door kenners nog steeds gezien wordt als een van de beste platen ooit. Want in 1989 liet De La Soul hun debuut album 3 Feet High And Rising aan de wereld horen. Waar de hitlijsten bol stonden met gangsters die waren gaan rappen kwam De La met de volgende boodschap: Liefde, harmonie en gelijkheid. De La werd nogal voor gek aangezien, want waar het meestal om geld, vrouwen of wapens ging waren de leden van De La Soul net een tikje anders. De mannen zelf verwoorden het als de ‘’D.A.I.S.Y Age’’ (afkorting van Da Inner Sound Y’all) en mede door de bloementjes op de album hoes was het niet vreemd dat De La Soul al snel voor een stelletje hippies aangezien werden.
Het antwoord van De La Soul volgde echter snel, nadat de eerste twee singles Plug Thunin en Potholes In My Lawn goed ontvangen werden was de derde singleMe, Myself and I een hit.
Maar wat was het nou waardoor de jongens zo boven de grijze massa uitstegen? Het antwoord was de vernieuwende manier van samplen. Er werd gevist uit een nieuwe vijver, want er werden samples van artiesten en stijlen gebruikt die daarvoor nog nooit eerder in hiphop gehoord waren. Zo werd voor 3 Is The Magic Number een kinderliedje van Bob Dorough gebruikt, van een educatieve plaat die kids alles over getallen leert. Ook dook producer Prince Paul de popwereld in, zo werd I Can’t Go For That van Hall & Oates voor Say No Go gebruikt en leunde Transmitting Live From Mars zwaar op You Showed Me van The Turtles.
Waar het gebruik van soul samples nu als alledaags wordt gezien, was De La Soul ook hier in een trendsetter. Zo werd Get Out My Life Woman voor Eye Know gesampled en was Freedom Of Speech een tribute aan James Brown.
Ook was De La Soul verantwoordelijk voor de geboorte van The Native Tongues want samen met Q-tip en The Jungle Brothers namen zij Buddy op. Later zouden de Native Tongues uitgroeien tot een platform dat een tijdje de controle had over de hiphopscene van het oosten in Amerika. Het werd bijna een keurmerk want als je aangesloten was bij The Native Tongues moest het wel goed zijn!
Ook keerde De La Soul terug naar de straat, althans de straat zoals zij die kenden en de dingen waar zij met hun vrienden over spraken. De straat van De La lag Niet in South-Central maar in Long Island. Waar in het westen de grootte van je gun telde, had De La soul het over Jimmy Hats en de avonturen die zij meemaakten. De onderwerpen waren toegankelijk en de lyrics voor insiders makkelijk te begrijpen. Humor stond centraal en wat de plaat lyriek gezien zo goed maakt, zijn de metaforen die gebruikt worden. Vooral de typische manier van het omschrijven van zaken zoals je eerste sexuele contact en de risico’s die daar aan verbonden kunnen zijn. Zie Jennifa Thaught Me.
Ja, het is waar dat de jongens een beetje vreemd waren in het hiphopbeeld van de jaren 80. Zo omschreven ze zichzelf eerst als de microfoon pluggen (plugs) die via de DJ boodschappen van Mars doorgaven. Maar wat 3 Feet High And Rising pas echt uniek maakt is dat er nooit meer een plaat zoals deze gemaakt is. Mede door De La Soul die zichzelf altijd vernieuwden. Zo waren ze ten tijde van het tweede album De La Soul Is Dead het D.A.I.S.Y age stempeltje zo zat dat ze besloten een u-bocht te maken en het speelse en lieve te laten vallen en dus is op het tweede album is de volwassen kant van de groep te horen. Aan de ene kant zonde, want wie weet wat er nog meer uit had kunnen komen, maar aan de andere kant maakt dat 3 Feet High And Rising enig (en dus legendarisch) in zijn soort.
DJ D-Rok (Daan Koekelkoren) draait onder andere op Wicked Jazz Sounds, Lovebirds en Zwarte Koffie, schrijft en produceert eigen tracks, maar is ook niet te beroerd om ons te onderwijzen in zwarte muziek.
