Verkrachten is lekker, in je fantasie. Door drie mannen tegelijk. Overal gevuld worden. Linda Duits probeerde deze week op deze site een statement te maken en gebruikte allemaal hele ingewikkelde redeneringen om te zeggen dat het soms lekker is om keihard geneukt te worden.
Ik moet je zeggen, ik begreep aanvankelijk niet veel van haar betoog (het mens haalde er zelfs economische afruilprincipes bij), maar na twee keer lezen snapte ik wat Dr. Lalalinda wilde zeggen: girls just wanna have fun too.
En het liefst een beetje zoals dat geschiedde in de tijd dat we nog een grot woonden en we nog in berenvellen rondkropen. Nogmaals: in ons hoofd, hè. D’r zijn verhalen bekend van vrouwen die klaarkomen als ze verkracht worden en toch walgend oproepen om hun belagers aan hun kloten aan de hoogste boom op te hangen. Ik hou er ook van om van binnen geknuppeld te worden. De klus moet geklaard worden en die dien je te ondergaan. Met je ogen dicht het liefst. Harder.
Zo hard als hij kan het liefst. Maar – en daar hebben we toch een taboetje te pakken – mannen neuken niet hard, ze zijn bezig met goed doen. Het feminisme heeft veel verpest in de bedstee. Natuurlijk is het fijn als er wat oraal wordt voorgegloeid, maar, beste jongens, het hoeft niet. Ik ben ook geen fan van urenlange pompinosessies. Het zijn aperatiefjes voor het grote geile hoofdgerecht.
En dan het liefst ook gewoon missionaris. De benen zo ver mogelijk in de lucht. De billen licht omhoog (ik lig graag wijdbeens op een kussen) zodat die baarmoeder diep geraakt kan worden. Ik geef het toe: dat vind ik dus lekker. Het liefst ook nog zonder condoom. Allemaal zeer onverantwoordelijk en slecht, maar wel dicht bij de natuur.
Helaas, kan ik mijn voorliefde voor deze oerlustgevoelens nauwelijks delen met vrouwen, laat staan met mannen die de klus moeten klaren.
Het is een verwarrend gevoel. Mijn minnaar kent mijn gevoelens, maar moet wennen aan mijn aansporingen. Gistermiddag lag hij weer op me. Hij was goed hard, en hij galoppeerde als jong veulen over me heen. Ik zweepte hem op tot een eindsprint. Ik kwam bijna, toen hij verslagen door zijn armen zakte.
‘Ik kan niet harder’, piepte hij. Toen werd hij slap en zeeg hij ineen. ‘Ik heb een kater.’
Twitter: @MabelieGroenink
