Lowlands 2013. Ik heb het weer overleefd. En low ben ik zeker na vijf dagen Biddinghuizen. Zitten op een matje, hangen op de camping, slenteren over het terrein, luisteren, stuiteren, dansen en springen op muziek. Afgewisseld met bier, knakworsten, wijn, broodjes hamburger, cappuccino´s en cocktails. Gewoon, alles door elkaar. Ritme? Ja, de muziek had ritme. Maar de wereld van Lowlands kent geen ritme. En dat is misschien wel het meest verraderlijke aan dit festival. En de reden waarom ik me nu nog steeds voel als een uitgeknepen pak yoghurt. Leeg, verfomfaaid, klaar voor de prullenbak. Ik denk in ieder geval dat dat zo moet voelen.
Het is een wonderlijk festival. Want alles kan op Lowlands. Alles. Wil jij je tijgerpak aan? Mag. Wil je touwtje springen? Kan. Wil je vier nachten niet slapen? Prima. Wil je drugs nemen? Doen. Wil je dat niet? Niet doen. Alles kan. En dat trekt dus ook alle soorten mensen aan. Pubers die hun eerste blowtje roken. Dertigers die nog even een festivalletje meepakken. Gezinnen die hun kinderen het festivalleven laten zien. Hipsters die hip dansen in hun nieuwste outfit. Stelletjes van 40 met afritsbroeken en bergschoenen. Werkelijk alles en iedereen kan op Lowlands.
In het daglicht ziet Lowlands er compleet anders uit dan in de avonduren. Sommige mensen maken er dan Highlands van. Als ik ´s nachts op mijn eigen portie energie sta los te gaan op techno, sta ik tussen de slikkers, snuivers en magische drankjes drinkers. En dat is een wonderlijk, maar ook beangstigend schouwspel. Als ik door de enorme tent loop, zie ik mensen in trance dansen. Sommigen met grote, wijde, pupillen, anderen gaan helemaal op in elkaar of dansen alsof hun leven ervan af hangt. Maar met niemand krijg ik contact. Ik kijk ze aan, maar ze zien mij niet. Soms vang ik een lege blik. Ik loop in hun wereld, maar hoor er niet bij. Ik ben een outsider en dat voelt heel onprettig.
Om vier uur ´s nachts zijn mijn benen moe, kan ik geen bier meer zien en ga ik op zoek naar mijn tent. Maar de Highlanders hebben nog energie voor tien. En dus gaan zij door. Als het feest afgelopen is, gaan ze nog ergens ´afteren´. In het toilethuis van camping drie is een afterparty. Zo´n 20 meter van mijn tent staat honderd man met tentstokken op wc deuren te slaan. Keurig in het ritme van de muziek, dat wel. Ik moet je zeggen, het is even schrikken als je door zulk geluid wakker wordt gemaakt. En het is zeker niet bevorderlijk voor je slaap en je humeur. Maar dat is ook Lowlands. Daar kan alles en iedereen.
