Zoals ik in het eerste deel al beschreef was Oost-Europa vroeger niet zo heel erg verheffend. Mijn oude wiskundelerares vertelde me dat ze ooit ging kamperen in Roemenië, maar dat haar enige medekampeerders hulpverleners waren. Een hele gezellige vakantie was dat niet, maakte ik op uit haar verhaal.
De gemiddelde Nederlanders zal zich misschien niet snel laten verleiden tot drie weken in een tent op een Roemeense berg, voor bakken op een Bulgaars strand staan ze in de rij. Bulgarije is een soort van het nieuwe Spanje. Als je veel wil drinken en niet van cultuur houdt, ga je daar heen. Als je wel een beetje van cultuur houdt, maar toch vooral ook veel wil drinken, dan ga je naar dat ene festival in Boedapest wat inmiddels een soort van Glastonbury van Oost-Europa is. En naast Praag is het ook heel oké om te zeggen dat je op je volgende stedentrip naar Riga gaat. Zelfs paardenboer Peter uit Boer Zoekt Vrouw ging daar heen, dus waarom niet?
Kortom: Het oosten is niet langer meer een weggemoffeld stukje Europa waar je gewoon niet komt. Je komt er juist graag, want de drank is er goedkoop, je kunt er veel zien en als je een man bent (of lesbo) kan je je vergapen aan heel erg mooie vrouwen.
Behalve drinken, dingen bekijken en kwijlen over Svetlana’s, kan je er ook gewoon écht interessante dingen doen. Zo kan je bijvoorbeeld een oerOost-Europese activiteit als Kalashnikov schieten ondernemen. Dit is mogelijk in Praag, zo vertelt deze site. Kost wel bijna 150 euro, maar uit de maar liefst drie reacties kan je wel opmaken dat het het geld waard is.
Schieten met een AK-47 kan niet alleen maar in Praag, maar ook in land van herkomst: Rusland. Bijvoorbeeld in het museum van wapenfabriek Izhmash in Izhevsk, de hoofdstad van de republiek Udmurtië. Vanaf Amsterdam is dat bijna 4000 kilometer, maar dan heb je ook wat.
Mocht je een beetje in het gewelddadige thema willen blijven, dan kan een bezoekje aan de Moskouse club Zona geen kwaad. Terwijl je hier aan veel te dure wodka nipt, kan het zomaar gebeuren dat er zich voor je ogen een act voltrekt waarbij twee -uiteraard gespeelde- gevangenen dood worden geschoten. Deze club staat namelijk in het teken van de welbekende Goelag-stafkampen waar Stalin tussen 1929 en 1953 ruim veertien miljoen mensen heen stuurden die vervolgens nooit meer terug kwamen. Deze kampen werden toen ‘de zone’ genoemd, vandaar de naam van deze club.
Een rondje langs de fotogalerie van Zona leert dat de club tegenwoordig vooral bezocht wordt door een slechte fotograaf die slechte foto’s maakt van het vaak heel lelijke publiek. Om een glimp van de Goelag-bewakers op te vangen, zal je dus echt zelf langs moeten gaan.
Iets wat ook zeer de moeite waard is, is een bezoekje aan het altijd gezellige en vooral rustieke Tsjernobyl. Deze reisorganisatie laat je graag de stad zien. Hoewel de informatie enigszins verouderd is, ga ik er even vanuit dat het nog steeds kan.
Een leuke bijkomstigheid in deze stad zijn de gemuteerde dieren die er wonen. In een onoplettend moment van de gids zou ik er zeker op uit trekken om die wolven met drie ogen te zien. Handig is wel als je daarvoor al in Praag of Izhevsk hebt geleerd om te gaan met een AK-47, want het gedrag van de dieren is onvoorspelbaar, dus een geweer meenemen kan geen kwaad.
Dus vergeet de Bulgaarse stranden of dat overvolle Sziget en ga de volgende keer dat je naar de überhippe Oost-Europa gaat gewoon een potje schieten of dansen in een werkkamp. Dat is pas echt leuk.
