Ik had vandaag de keuze tussen een romantische strandwandeling of varen over de Loosdrechtse plassen. Ik koos voor het laatste. De rest van de dag was ik dus compleet verstoken van het nieuws.
Mobiel uit, glaasje Chardonnay in de linkerhand, rokertje rechts. Wellicht deed u hetzelfde. Want laten we nou eerlijk zijn, op de warmste dag in september sinds 1948 is politiek en draaikonterij in het bijzonder wel het laatste waar je aan denkt.
Hoe leuk is het dan om rozig een rondje langs de velden te maken, te beginnen met Nieuwsuur. ‘Ja, Ferry, leg eens uit’, moedigt Joost Karhof zijn parlementaire collega aan.
De kracht van Mingelen blijft uniek. De toon lijkt relativerend maar als je oor hebt voor de lichte, cynische ondertoon, weet je wat er echt gaat komen. Nooit weg doen, die man, want wie moet het dan doen?
Een scherpe reconstructie van hoe de PVDA al jarenlang om de hete JSF-brij heen draait, volgt. Het patroon binnen de partij wordt glashelder. Als ze regeert is ze voor de aanschaf van het gevechtsvliegtuig, zit ze in de oppositie stemt ze consequent tegen. ‘Wouters Angels’, een filmpje waarin een pleidooi wordt gehouden voor de ouderenzorg en tegen de JSF, wordt nog even subtiel uit de kast getrokken en de climax van vandaag laat niet lang op zich wachten. Toch volmondig ‘ja’ tegen het gewraakte gevechtsvliegtuig.
Frans Timmermans, nu minister van buitenlandse zaken en als buitenland- en defensiespecialist ooit fel tegen de aanschaf van de JSF, vat de zoveelste draaikonterij van zijn eigen partij huichelachtig samen. ‘Politiek is net voetbal, soms win je wat, soms verlies je wat’.
Zelf denk ik meer in termen van oud trainer Rinus Michels. Voetbal is oorlog, en daar heb je dus een krankzinnig duur vliegtuig voor nodig, ondanks de zes miljard bezuinigingen. Ergo: de PVDA heeft haar ziel al lang aan de VVD verkocht.
In Pauw & Witteman wordt dat nog eens extra bevestigd door het tweede akkefietje van deze warme donderdag: de zomerflirt tussen de zittende coalitie en D66, met als doel om een meerderheid te creëeren in de Eerste Kamer. Een fraaie scoop van de Telegraaf in de persoon van Paul Jansen, parlementair journalist. Ik kan me nog heugen dat zijn ‘rechtse’ journalistieke signatuur werd gemeden als de pest in Hilversum, met VARA-coryfeeën als Paul Witteman voorop.
Nu is hij ‘one of the guys’ en mag hij regelmatig aanschuiven, vooral als hij nieuws maakt.
De manier waarop Jansen zijn bronnen niet prijs geeft en toch de goede verstaander aan zijn trekken laat komen, is een kwaliteit die je te weinig ziet op tv. Jansen is verre van stroperig, vaak inherent aan politieke commentatoren, en zoals hij schrijft, praat hij. Dus te bevatten voor een nog grotere doelgroep dan die van Nieuwsuur. Paul Jansen dan maar opnemen in de kringen van Den Haag Vandaag? Hem de krant voorgoed laten verruilen voor tv?
