De one hit wonder, het blijft een mooi fenomeen. In iedere genre komen ze wel voorbij en het lijkt alsof mijn jeugd bol staat van de eendagsvliegen. Zo verdwenen Five, A+ en Eifel 65 weer net zo snel als dat ze gekomen waren. Veel van deze artiesten zonken uiteindelijk steeds dieper in het moeras van braderieën en bedrijfsfeestjes waar ze voor de zoveelste keer het zelfde kunstje staan te doen. Er is echter één one hit wonder die het presteerde om verre van obscuur te blijven en niet te verdrinken in de aanbiedingen van locale feest cafe’s om maar rond te kunnen komen.
Sylvia Robinson is de naam, en voordat de puristen gaan klagen is het inderdaad wat kort door de bocht om haar een one hit wonder te noemen. Het begon in 1956 terwijl ze een duo met Mickey Barker vormde. Love Is Strange was het grootste wapenfeit van de twee met een nummer een notering in de R&B-afdeling van The Billboard. Naast wat lagere noteringen met tracks als There Oughta Be A Law besloten Mickey and Sylvia in 1959 ieder hun eigen weg te gaan. Grappig genoeg kwamen ze later in 1973 weer bij elkaar met als resultaat drie albums waarvan de laatste in 97 uitkwam.
Een jaar na de break up van Micky en Silvia trouwde laatstgenoemde met Joe Robinson met wie ze in New Jersey ging wonen. De twee investeerden geld in een studio en begonnen een platenmaatschappij, All Platinum Records. Naast dat Sylvia kon zingen, ontdekten ze ook een ander talent. Ze was niet alleen een begaafde songwriter maar ze begreep ook de regels en trucs van het opnemen in de studio, vandaar dat Sylvia Robinson nog steeds gezien wordt als een van de eerste vrouwen die het heft in eigen handen nam en zo een carrière als producer op kon bouwen. Op haar resume staan onder andere hits voor The Moments (inderdaad de sample van Empire State Of Mind), Shame Shame Shame en werkte ze samen met Brooke Benton en Chuck Jackson maar haar finest moment kwam in 1973.
Robinson had namelijk een liedje geschreven, Pillow Talk, waarvan het de bedoeling was dat Al Green het zou gaan zingen. Green liet deze kans echter onbenut omdat hij vond dat het suggestieve liedje in botsing kwam met zijn religieuze idealen en bedankte voor de eer. Sylvia zag echter de potentie van het liedje en besloot het dan zelf maar in te zingen. Ze scoorde niet alleen een dikke hit met Pillow Talk, maar ze lanceerde ook haar solo carrière en de platenmaatschappij die ze met haar man begonnen was. Overigens liep ze ook vooruit op haar tijd want de geilheid droop van Pillow Talk af en daarmee was ze twee jaar eerder dan Donna Summer’s die een wereld hit scoorde met het even suggestieve Love To Love You Baby.
Alles leek op rolletjes te lopen in het leven van Sylvia Robinson. Gelukkig getrouwd, kinderen, een hit en een succesvol bedrijf maar in 1975 nam haar leven een andere wending. Robinson had samen met haar man namelijk besloten om de catalogus van Chess Records te kopen. Dit zou betekenen dat zij dan weer liedjes onder de Chess vlag uit zouden kunnen brengen, maar het plan bleek te ambitieus (lees te duur).
Totdat haar zoon Joey in 1979 een ontdekking deed. Hij werd namelijk door zijn ouders op pad gestuurd om de muzikale stromingen op straat in de gaten te houden en Joey was vooral in de Bronx te vinden. Dit omdat er iets begon te ontstaan tijdens de feestjes in de buurt. In plaats van complete liedjes te draaien begonnen dj’s stukjes uit tracks te herhalen, meestal in samenwerking met een vocalist die daar overheen ging. Hiphop liet zich voor het eerst voorzichtig zien en Joey meldde dit bij zijn moeder. Hoe het eurekamoment precies plaats vond zal niemand weten, maar Robinson verwoorde het zelf zo tegen The Guardian: “All of a sudden, a voice said to me, if you put a concept like that on wax you’ll be out of all that trouble you’re in.” Robinson nam drie jonge honden onder haar vleugels en vernoemde het collectief naar de muzikanten buurt uit Harlem, en The Sugar Hill Gang was geboren.
All Platinum Records veranderde in Sugar Hill Records en Sylvia Robinson ging aan de slag als supervisor tijdens de opnames. Rappers Delight kwam er uit en als een van de eerste tracks waarop gerapt werd, bestormde Sugar Hill de hitlijsten. De song werd gebouwd rond de ijzersterke baslijn uit Good Times waar laatst nogal wat commotie over was. Rodgers en Edwards van Chic hebben alle credits gekregen die ze verdienden, maar drummer en producer Questlove van The Roots kwam laatst met een interessant iets. Zo had hij van de zus van Robinson vernomen dat de baslijn niet door een sessie muzikant gespeeld was, maar door Sylvia zelf. Dit was in het tijdperk voordat er een drumcomputer was om tracks te samplen en dus moest iemand die 13 minuten vol bassen. Of het waar is wist hij zelf ook niet, maar het is een theorie waar mijn hart sneller van gaat kloppen!
Rappers Delight bleek de reddende engel voor Sylvia en haar familie, op het hoogtepunt werden er 50.000 kopieën per dag verkocht, Sugar Hill Records groeide in rap tempo tot een groot bedrijf uit en Robinson kreeg een eretitel die ze tot haar dood in 2011 droeg: de moeder van hiphop. Want niet alleen lanceerde ze hiphop in de mainstream net als meerdere groepen en rappers, maar was ze ook verantwoordelijk als co-producer en tekstschrijver voor een andere klassieker: The Message.
Soms komt een helpende hand uit een vreemde hoek, en in het geval van Sylvia Robinson eindigde dat in de lancering van een nieuwe muziek stroming. En dat is maar goed ook want Robinson had te veel talent om als een eendagsvlieg de boeken in te gaan.
DJ D-Rok(Daan Koekelkoren) draait onder andere op Wicked Jazz Sounds, Lovebirds en Zwarte Koffie, schrijft en produceert eigen tracks, maar is ook niet te beroerd om ons te onderwijzen in zwarte muziek.
