Het is inmiddels alweer zo’n acht jaar geleden dat we hier voor het eerst van Katie Melua hoorden. Het nummer Nine Million Bicycles haalde de nummer één net niet in Nederland, maar wel het huwelijk van Prins Pieter-Christiaan en Prinses Anita. Morgen komt Ketevan, haar zesde studioalbum uit.
In tegenstelling tot de meeste albums, is het openingsnummer van Ketevan geen vrolijk liedje waarvan je meteen zin krijgt in de rest van het album. Never Felt Less Like Dancing is een treurig liedje waarin Katie liefdesverdriet op een Dinsey-achtige manier bezingt. Ondanks dat het liedje een stuk treuriger is dan de rest van het album, wordt de toon met het Disney-geluid wel meteen gezet. Ook bij Sailing Ships from Heaven, Where Does The Ocean Go, Chase Me en I Never Fall krijgt de luisteraar dankzij Melua’s zoetgevooisde engelenstem, de strijkers en hobo een sprookjesgevoel.
Toch is het album niet saai, Ketevan bevat genoeg afwisseling. Het nummer Idiot School heeft bijna de allure van Cole Porter’s Too Darn Hot. Het liedje blijft hangen, heeft een vrolijk, jazzy geluid en speelt goed met de woorden. (I know I failed on my… Ask me why of I gave you a kick in the… Not so long ago). Het nummer dat op Idiot School volgt, is Mad, Mad Men. Een totaal ander nummer, maar net zo pakkend. Het klinkt als het laatste nummer van een jaren 80-dansfilm, waar met nog een paar uitgebreide pasjes en een grote glimlach het goede einde wordt gevierd.
De twee nummers die er écht uitspringen op Ketevan, zijn Love Is A Silent Thief en Shiver And Shake. Twee totaal verschillende nummers, maar beide slaan ze net een andere weg in dan de rest van de nummers. Love Is A Silent Thief heeft een rustige opbouw en wordt door de manier waarop Melua haar stem gebruikt ietwat dramatisch. De clip bij het nummer, waarin beelden van de Georgisch-Armeense filmmaker Sergei Parajanov zijn gebruikt, maakt het geheel af. Shiver and Shake is een soort uptempo nummer van zo ongeveer alle liedjes van Lana del Rey met een bluesy sausje er overheen.
Vernieuwend is Ketevan niet te noemen, maar het past perfect in de lijn die Melua de laatste jaren heeft gevolgd. En dat is prima. Het is voor Melua nog niet nodig een ander pad te volgen, haar muziek is nog altijd fris en zit nog steeds sterk in elkaar. Ze kan mensen betoveren met haar stem en de luisteraar een Disney-gevoel voor grote mensen bezorgen. Ideaal voor een regenachtige zondagmiddag met een boek op de bank. En het waard om minstens één keer geconcentreerd te beluisteren.
