Stijn Kruijssen (29) besloot op zijn twintigste dat hij op zijn dertigste miljonair wilde zijn. De 30 heeft hij inmiddels bijna bereikt, maar hij weet niet of hij zijn doel ook bereikt heeft: “Dat boeit me eigenlijk niet meer, misschien dat ik in de buurt kom als ik alles verkoop, dat zou kunnen. Maar al het geld zit in de bedrijven en daar blijft het nog wel even.”
Ik ontmoet hem in het pand van FashCom, in de Amsterdamse Pijp, waar op dat moment zes vrouwen aan het werk zijn. “Kom we gaan even verderop een kop koffie drinken”, zegt Kruijssen met zijn onvervalste Brabantse tongval.
Kruijssen is een internetondernemer, op zijn 14e verdiende hij zijn eerste online geld, met zogenaamde ‘get paid’ programma’s: websites waar je geld kon verdienen door een banner te draaien of e-mail te ontvangen: “Er was software die je moest downloaden, en daarmee draaide je dan een banner op je computerscherm. Je moest wel online zijn, daarom was mijn moeder er ook niet blij mee, want ik verdiende er ongeveer een dollar per uur mee terwijl een inbelverbinding duurder was. Daarom ging ik die banners draaien tijdens computerlessen op school.”
Al snel had hij door dat je beter anderen op banners kan laten klikken dan het zelf te doen, daarom startte hij tijdens zijn eindexamen VWO met drie anderen Surfrace.nl. Hiermee konden mensen volgens hetzelfde principe geld verdienen door e-mails te ontvangen, mee te doen aan prijsvragen of enquêtes in te vullen.
Het bedrijf liep goed, heel goed. Kruijssen besloot te stoppen met zijn studie Communicatiewetenschap – wanneer is dat niet een wijs besluit? – en richtte zich helemaal op zijn bedrijf, dat in 2008 fuseerde met het vergelijkbare ZinnGeld.nl, waaruit het bedrijf Four People ontstond.
In die periode ging het vooral om veel geld verdienen, wat ook tot enige bravoure leidde: “Ja, dat klopt wel een beetje ja. Op ons hoogtepunt draaiden we een omzet van 2 miljoen euro per jaar en vierden we onze successen in een villa in Las Vegas.”
Zijn fascinatie voor snel geld was ook terug te zien in één van zijn grootste hobby’s: poker. De grootste prijzenpot die hij ooit won was 13.000 euro.
Maar zowel poker als het click-for-money-model zijn op de lange termijn geen winstgevende investeringen: “We draaien er nog steeds winst mee, maar de groei is eruit. Dan moet je iets nieuws verzinnen.”
Kruijssen en zijn compagnons besloten een deel van het verdiende geld te investeren in generieke domeinnamen zoals Sokken.nl, Jurkjes.nl, Boxers.nl en Schoenen.nl. Die laatste domeinnaam was de duurste: “Schoenen.nl kostte 120.000 euro. Dat moeten we nog terug zien te verdienen, maar ik vind het een mooie investering.”
In eerste instantie was het plan om via deze domeinnamen door te linken naar andere webshops, en daar een commissie per verkocht product voor te ontvangen, zogenaamde affiliate marketing: “Maar dat bleek lastiger dan gedacht, het bleek voornamelijk moeilijk om met dit soort sites hoog te scoren op Google.”
Daarom werd besloten zelf webshops te starten: “We hebben nu drie eigen webshops draaien: Boxers.nl, Sokken.nl en Zwembroeken.nl, daarvoor doen we zelf de inkoop, verkoop, logistiek en marketing. Eigenlijk alles. Het plan is om elk jaar een nieuwe eigen webshop te starten. De domeinnamen hebben we al.”
Voorlopig bestaat de doelgroep voornamelijk uit mannen: “Mannen hebben sokken nodig en gaan naar Sokken.nl. Dat is waar we op mikken. Bovendien sturen mannen veel minder terug, ook een prettige eigenschap.”
De volgende stap is om een overkoepelende merknaam te hebben waar al die andere domeinnamen onder vallen: “Ik vind dat het bedrijf Coolblue dat heel goed doet bijvoorbeeld. Uiteindelijk willen we dat je zowel via Boxers.nl als via de overkoepelende site bij ons een onderbroek kunt kopen. En dan langzaam marktaandeel van Wehkamp en Bijenkorf afsnoepen.”
Geld verdienen is niet meer het hoofddoel voor Kruijssen: “Ik wil nu een mooi product maken en een fijne werkomgeving creëren voor mezelf en mijn medewerkers.” 40 uur werken vindt hij genoeg: “Nu 70 uur maken om op je vijftigste te kunnen rentenieren, dat moet je niet willen.”
Kruijssen weigert zichzelf CEO of directeur te noemen, zoals jonge ondernemers maar al te graag doen: “Al die lui die zichzelf CEO noemen, dan moet je ook Amerikaan zijn en ook een CFO en COO hebben, hou toch op.” Op zijn Facebook en Twitter prijst hij zichzelf liever aan als onderbroekenverkoper.
Pokeren doet hij ook niet meer: “Maar ik heb om zes uur tennistraining!”
