Armoede is een steeds veelvuldiger voorkomend fenomeen in ons welvarend Nederland. Een voorbeeld van een organisatie welke dit dagelijks ervaart is bijvoorbeeld de landelijk opererende Stichting Leergeld.
Via lokale vrijwilligersorganisaties geeft deze stichting aan kinderen die op of onder de bijstandsgrens leven de mogelijkheid op een klein stukje sportief/sociaal leven (bijvoorbeeld met een lidmaatschap sportclub) of beperkte steun bij de aanschaf van elementaire behoeftes voor school (een simpele fiets, schoolboeken of een oude, door de stichting opgeknapte pc). Nu al overschrijden lokaal de aantallen verzoeken om hulp het totaal van vorig jaar.
Er kan geconstateerd worden dat een snel groeiende, grote groep mensen in ons eigen rijke Nederland terugvalt naar de onderkant van de maatschappij. Des te schrijnender is een artikel recent in de Volkskrant over armoedebestrijding.
Het artikel gaat over een bizar standpunt van de politiek: “Wij nemen geen subsidie aan van de EU voor armoedebestrijding in Nederland.” De reden? Kabinet en tweede kamer vinden dat ‘armoedebeleid een nationale kwestie is.’ En: men ‘wil niet bijdragen aan het zinloos rondpompen van geld.’ Alle lidstaten dragen namelijk bij aan het fonds en alle lidstaten kunnen er een beroep op doen.
Hallo, dames en heren politici – en ja, ook jullie, de adviserende ambtenaren op de departementen – hebben jullie een winterslaap gehouden, de laatste 5 jaar? Hebben jullie niet door wat een ongelofelijke arrogantie jullie tentoonspreiden? Vinden jullie het gek dat vele Nederlanders het idee hebben dat jullie volkomen los staan van de realiteit?
Armoede dient nu op elke denkbare wijze bestreden te worden. Ook in dit internationaal vergeleken toch zo geweldig presterende landje, zoals onze gelauwerde MP zo duidelijk wist op te sommen in zijn recente H.J Schoo lezing.
Dames en heren politici, vele duizenden kinderen gaan met honger naar school. Oh, behoort dat niet tot uw persoonlijke ervaringswereld? Tienduizenden kinderen kunnen alleen nog meedoen aan een sociale of sportieve activiteit, dankzij de liefdadigheid van derden.
Ach, U doet bij elke collecte aan de deur braaf een Euro in de collectebus? Zeventigduizend gezinnen – dit aantal groeit elke dag – in Nederland worden wekelijks door 150 voedselbanken van voedsel voorzien. Fijn, dat u uit solidariteit nog maar één keer per maand uit eten gaat!
Honderdduizenden ZZP’ers , door hun ontslag gelokt naar dit door de overheid gepromote fata morgana, leven noodgedwongen zonder vangnet voor arbeidsongeschiktheid, zonder pensioenopbouw en met een inkomen wat niet eens de steeds maar stijgende vaste lasten dekt.
Wow, u heeft uw werkster pas nog een Euro per uur salarisverhoging gegeven?
Shame on you! Voor 2013 was er in de EU 500 miljoen Euro aan voedselhulp te verdelen uit dit fonds. Circa 40 miljoen Europeanen lijden aan ‘materiële ontberingen (bron: dagelijks bestuur EU). 19 EU landen hebben er een beroep op gedaan (voorbeeld: België 12 miljoen). Zijn de Belgen zoveel armer dan wij? Nee. Ze zijn minder dom.
Maak onmiddellijk gebruik van de mogelijkheid die de EU biedt met dit hulpfonds. Geen fout nationalisme meer. Geen braafste jongetje van de klas geleuter meer.
En wat betreft de keuze van onze politici hoe het gigantische probleem van de armoede in Nederland wel aan te pakken (ik citeer hierbij het Ministerie van Sociale Zaken):) “Een intensieve samenwerking tussen voedselbanken, bedrijven en gemeenten om voedselverspilling tegen te gaan.” (Woordvoerder staatssecretaris J. K. van Sociale Zaken).
Mijn God, wat een armoedig en achterhaald idee. Maar wel kenmerkend voor de nieuwe generatie politici.
Paul Gieltjes blogsite TsoaC kan ook gevolgd worden via [email protected] of [email protected].
