Literatuur is allang niet meer wat het geweest is. Waar vroeger Harry Mulisch en Gerard Reve op zolderkamers achter hun typemachines zaten, enkel vergezeld door hun gedachten en alcohol, is literatuur tegenwoordig een groot feest. De Jonge Schrijversavond in de Stadsschouwburg is een voorbeeld van de vele literaire feestjes die tegenwoordig gehouden worden. Literatuur schudt langzaam het stof van haar schouders en laat de stralende ondergrond zien die het in zich heeft.
“Literatuur is allang niet meer alleen het lezen,” aldus Maurice Seleky. “Het feest eromheen is minstens zo belangrijk.” Seleky zal vanavond op het podium naast zes schrijvers staan en hen interviewen. Nadat schrijvers als Pepijn Lanen en Thomas Heerma van Voss uit hun werk hebben voorgedragen, staat Seleky klaar voor een vragenrondje dat eerder lachwekkend is dan professioneel. Het lijkt het publiek weinig uit te maken en het gestuntel van de interviewer wordt beloond met lachsalvo’s.
Nadat de schrijvers van het podium verdwenen zijn, lijkt het feestgedeelte begonnen. De foyer van de Stadsschouwburg vult zich langzaam met mensen, waar de DJ’s klaarstaan om hen te voorzien van muziek. Wild wordt er gedanst op het ritme, maar er wordt niet vergeten waarom mensen hier zijn: zien en gezien worden. Dus wordt er ritmisch met haren gezwaaid en de juiste danspasjes vertoond voor dat ene perfecte fotomoment.
Ook bij de finale van Manuscripting is het druk. In de aanloop naar vanavond werden 31 manuscripten bekeken, acht werden er in de voorrondes voorzien van commentaar en vanavond staan de drie finalisten hier op het podium. De spanning is in hun stem te horen wanneer ze ieder drie minuten uit eigen werk voor mogen lezen voor een jury. Wanneer Yannick Ottoy zijn naam hoort wanneer de winnaar opgelezen wordt, kijkt hij verbaasd en opgelucht. En dat mag ook wel met zo’n prijs. Niet alleen wint deze schrijver verschillende publicaties, maar hij mag ook een uurtje koffie drinken met Oscar van Gelderen, de publisher van uitgeverij Lebowski. “De schrijver wint niet direct een contract, maar de weg van de zolderkamer naar de uitgeverij wordt op deze manier een stuk korter,” aldus Seleky.
Dat is dan ook de reden waarom De Jonge Schrijversavond ooit begon. “In 2009 zagen wij dat er weinig ruimte was voor jong talent. Veel mensen stonden met een manuscript in hun hand te wapperen, maar hadden geen idee waar ze heen moesten,” zegt Seleky. “Wij wilden dit pad toegankelijker maken, maar tegenwoordig is dit allang niet meer het enige waar het om draait.”
En dat is te zien. Buiten de schouwburg staat een heel klein zilver busje, waar mensen in plaats kunnen nemen om over hun favoriete boek een minuut lang in de camera te praten. Ook zijn er blind dates vanavond: mensen die op basis van hun literaire voorkeuren aan elkaar gekoppeld zijn. Literatuur is allang niet meer wat het geweest is, maar het is zo mogelijk nog leuker geworden. En de Jonge Schrijversavond draagt daar vanavond rijkelijk aan bij.
Beeld: Shutterstock
