Studenten van tegenwoordig zijn vaak een beetje naïef. Nou ja, eigenlijk zijn ze flink arrogant. Het wordt ons immers met de paplepel ingegoten door trotse ouders: je doet een HBO of WO-opleiding, en daarom ben je beter dan al die scholieren die de middelbare school maar net af weten te maken.
Schuldig zijn we (ik in ieder geval), aan student-elitisme. Elitisme in de zin van “Wij zijn slimmer, beter en hoger opgeleid dan anderen. Dus voorbestemd voor succes.” Mooi niet dus. Het komt hard aan wanneer je, met dat befaamde papiertje op zak, de wijde wereld in trekt. Dan kom je erachter dat je helemaal zo geweldig niet bent. Je kunt aansluiten, achter in de rij, want praktische kennis heb je niet of amper. Oeps. Eerder lazen jullie al over de kracht van domheid. Beroemd worden, daar heb je geen diploma voor nodig. Eigenlijk heb je nergens meer een diploma voor nodig. Je hebt gewoon een goede portie geluk nodig. Of goede handen.
Een vlugge scan over mijn Facebook-pagina onderstreept mijn punt alleen maar. Mensen voor wie ik vroeger (stiekem natuurlijk) mijn neus ophaalde omdat ze ‘maar MBO’ deden, leven nu een benijdenswaardig leventje. Die kopen prachtige huizen, openen hun eigen kapperszaak of bouwbedrijf en hebben meer centjes te makken dan ik als arme student. Een paar jaar terug brieste ik dan verontwaardigd “Ja, maar als ik eenmaal afgestudeerd ben… wacht maar!”. Dan klom ik terug op mijn paard en kon ik weer goed neerkijken op het gepeupel. Dat paard is inmiddels meer een pony, en mijn king-of-the-world attitude verschrompeld tot in het niets. Wie heeft er tegenwoordig nog een communicatiedeskundige nodig? Nee, in deze economie ben je juist veel beter af met die MBO-opleiding. Een studentje, vers van de uni? Kun je knippen? Nee? Jammer!
Praktische kennis, je weet wel, die kennis die je op HBO en WO absoluut niet meekrijgt, maakt tegenwoordig het verschil. Mensen willen geen uitleg meer achter de fenomenen die hun leven draaiende houden. Neenee, ze willen ondanks een gecrashte economie een mooie bos haar en een leuk huis. Een verzorgde tuin en prachtige nagels. En dat zijn nou eenmaal geen onderwerpen voor een masterscriptie.
Zo slim als ik altijd dacht te zijn… ben ik helemaal niet. Die houding heb ik al een lange tijd geleden moeten laten varen. Nu is het de beurt aan ons studenten om jaloers te zijn op die praktische goden. Op de mensen die doen wat ze goed kunnen. Op de mensen die zich niet druk hoeven te maken om hun studieschuld. Want in deze economie telt er (mijns inziens) nog maar een ding: als je haar maar goed zit. En dan zijn het de mensen die daarvoor kunnen zorgen die de show stelen.
