Siert zat onder de keukentafel te wanhopen. Hij wist zelf ook niet precies waarom; soms overviel het hem, als een lokale regenbui. Op doktersadvies schransde hij elke ochtend een pakje bètablokkers leeg, maar het hielp geen zier. Omdat ik gelijk heb, dacht Siert. Omdat er stiekem iets afschuwelijks staat te gebeuren.
De bel ging. Daar zul je het hebben, dacht Siert. Zwetend gluurde hij door de brievenbus.
Voor de deur stond Winston Gerschtanowitz.
‘Ga weg!’, gilde Siert.
‘Maar u bent een winnaar!’, riep Winston.
Winnaar me reet, dacht Siert, en hij verstopte zich in de kelder met een pak stroopwafels.
Lucas de Waard schrijft theater, proza en columns. Meer van hem leest u op zijn blog of zijn website.
Beeld: Shutterstock
